| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1965-2010 |
Julian Dybiec (ur. 8 stycznia 1940 w Łącku) – historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Absolwent Technikum Ekonomicznego w Nowym Sączu, gdzie duży wpływ na jego zainteresowania historyczne wywarła nauczycielka Eleonora Żdżańska, absolwentka Uniwersytetu Lwowskiego, uczennica prof. Stanisława Łempickiego. Studiował na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ (1963). Pod kierunkiem Henryka Barycza przygotował i obronił w 1969 pracę doktorską pt. "Michał Wiszniewski. Życie i twórczość".
Od 1965 jest pracownikiem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tu uzyskał doktorat, przeprowadził habilitację (1983) i otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 2002 uzyskał nominację na stanowisko profesora zwyczajnego[2]. Pełnił funkcję kierownika w Zakładzie Historii Oświaty. W 2010 przeszedł na emeryturę. Specjalizuje się w dziejach Galicji, Francji i Danii, związkach kulturalnych Polski z Zachodem w epoce zaborów. Autor ok. 100 prac naukowych. Prezes Górskiego Towarzystwa Naukowego. Projektant i organizator naukowy Muzeum Regionalnego w Łącku. Członek zespołu redakcyjnego "Rocznika Sądeckiego" i Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej. Propagator historii i kultury regionalnej, dziejów edukacji[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
