Joseph Weigl, litografia Josefa Kriehubera | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Joseph Weigl (ur. 28 marca 1766 w Eisenstadt, zm. 3 lutego 1846 w Wiedniu[1][2]) – austriacki kompozytor i dyrygent.
Syn Josepha Franza Weigla[1][2]. Jego ojcem chrzestnym był Joseph Haydn[1]. W 1769 roku został posłany do Wiednia, gdzie uczył się u Sebastiana Witziga[2], a następnie w latach 1776–1782 u Johanna Georga Albrechtsbergera[1]. W wieku 16 lat skomponował pierwszą operę, Die unnütze Vorsicht, docenioną przez Antonio Salierego[1][2]. Asystował W.A. Mozartowi w przygotowaniu premiery Czarodziejskiego fletu (1786)[1]. Doskonalił się w kompozycji u Salierego, dzięki protekcji którego został w 1790 roku wicekapelmistrzem, a w 1792 roku kapelmistrzem teatru dworskiego[2]. W 1827 roku ustąpił z tego stanowiska, do przejścia na emeryturę w 1839 roku pozostając jednak na posadzie wicekapelmistrza[1][2].
Odbywał częste podróże do Włoch, pisał opery dla potrzeb sceny mediolańskiej La Scali[1]. Członek honorowy konserwatorium w Mediolanie (1812) i Gesselschaft der Musikfreunde w Wiedniu (1826)[1].
Na bogaty i zróżnicowany dorobek operowy Weigla składają się opery o tematyce poważnej i komicznej, liryczne i semiseria[1]. Pisał zarówno opery włoskie, nawiązujące do twórczości szkoły neapolitańskiej i W.A. Mozarta, jak i niemieckie opery dialogowe[1]. W swojej twórczości mieszał różne style, wprowadzając np. partie solowe klarnetów, ekspresyjne arie oraz rozbudowane ansamble i finały[1]. Opery Weigla cieszyły się ówcześnie dużą popularnością i doczekały się licznych wystawień, napisana dla mediolańskiej La Scali Il Rivale di se stesso w ciągu zaledwie 3 lat doczekała się przeszło 100 wystawień[1].
Oprócz oper Weigl pisał również balety, kantaty, msze, dzieła instrumentalne[2]. Był też autorem oratorium La passione di Gesù Cristo (1804)[2].
(na podstawie materiałów źródłowych[2])
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.