| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Prezydent Boliwii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Roberto Hinojosa |
| Prezydent Boliwii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.svg)
| |
José David Ruilova Toro (ur. w 1898[1] lub 1899, zm. w 1977) – boliwijski wojskowy i polityk.
Ukończył szkołę wojskową w La Paz. W rządzie Hernando Siles Reyesa pełnił funkcję ministra robót publicznych i komunikacji. Po obaleniu prezydenta przez armię (28 maja 1930) wszedł w skład rządu tymczasowego, krótko pełnił również obowiązki głowy państwa[2]. Brał udział w wojnie o Chaco[3], podczas której awansował do stopnia pułkownika.
W wyniku kolejnego zamachu stanu (17 maja 1936) przeprowadzonego przez grupę współpracowników Toro został utworzony Komitet Rewolucyjny. 20 maja przekazał on władzę pułkownikowi, który powrócił do stolicy z Villa Montes[3]. Rządził w sposób autorytarny, głosząc konieczność uzdrowienia życia politycznego. Doprowadził do wprowadzenia zakazu działalności partii politycznych - w ich miejsce powołał w pełni kontrolowaną przez władze Państwową Partię Socjalistyczną[3]. W polityce gospodarczej preferował interwencjonizm. Dokonał wywłaszczenia Standard Oil (marzec 1937), promował wzrost płac, utworzył również Ministerstwo Pracy[2]. Podjął działania zmierzające do opracowania kodeksu prawa pracy.
Trudności gospodarcze spowodowały stopniową ewolucję programową rządu i rezygnację z części radykalnych lewicowych postulatów. Doprowadziła ona do niezadowolenia w kręgach wojskowych i była jedną z przyczyn kolejnego przewrotu (13 lipca 1937)[3]. Toro wyemigrował do Chile, gdzie zmarł kilkadziesiąt lat później.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
