Po raz pierwszy Jodłowa była wzmiankowana w dokumentach z 1354 roku. W roku 1359 król Kazimierz Wielki wydał braciom Jędrzejowi i Mikołajowi przywilej lokacyjny wsi Jodłowa Dolna na prawie niemieckim[9]. W związku z napływem osadników z Niemiec miejscowość zyskała też nazwę Jodłowej Niemieckiej, w odróżnieniu od starszej wsi Jodłowa Polska (Górna). W ciągu kolejnych wieków granice i różnice pomiędzy wsiami stopniowo zanikały[8].
W czasie I Rzeczypospolitej Jodłowa należała do ziemi bieckiej i była siedzibą starostwa niegrodowego. Miejscowość leżała na dawnym trakcie kupieckim prowadzącym z Koszyc na Górnych Węgrzech do Sandomierza[10]. Słynny był jarmark miedzią, winem i żywnością, odbywający się w Jodłowej 13 listopada. Opisał go w 1614 roku anonimowy autor, pod pseudonimem Januarius Sowizdralius, w utworze „Peregrynacja dziadowska zwłaszcza owych jarmarczników trzęsigłowów, w który sposób zwykli bywać na miejscach świętych. Nie tykając tych, którzy sprawiedliwym karaniem Bożym nawiedzeni przy kościelach abo w szpitalach siedzą”[11], zaliczanym do nurtu tzw. literatury sowizdrzalskiej. W wieku XVIII wieś, należąc do dóbr królewskich, uzyskała czasowo prawa miejskie, jednak nigdy nie straciła rolniczego charakteru[9]. W latach 1751–1759 w Jodłowej miały miejsce wystąpienia chłopów przeciwko nadmiernym obciążeniom wynikającym z pańszczyzny na rzecz ówczesnego dzierżawcy wsi, Władysława Siedleckiego. Gdy przerodziły się w otwarty bunt, Siedlecki usiłował stłumić go siłą, przy pomocy wynajętych ludzi. Starcia zakończyły się ucieczką dzierżawcy oraz ograbieniem przez chłopów zabudowań dworskich[10].
W wyniku rozbiorów wieś znalazła się w zaborze austriackim. Po utworzeniu w 1868 roku powiatu pilzneńskiego włączono do niego także Jodłową. Jej mieszkańcy brali czynny udział w powstaniu styczniowym, czego pamiątką jest zbiorowa mogiła powstańców na cmentarzu parafialnym[10]. Według „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” (tom III, Warszawa 1882) pod koniec XIX wieku Jodłowa liczyła ponad 3500 mieszkańców i miała urząd pocztowy, kasę pożyczkową i dwie szkoły ludowe[12]. Podczas I wojny światowej, w grudniu 1914 i maju 1915 roku, na terenie wokół miejscowości toczyły się walki rosyjsko – austriackie, czego świadectwem są cmentarze wojenne nr 231 i 232[13].
Podczas II wojny światowej w Jodłowej wydawany był (od 1940 roku) przez Armię Krajową konspiracyjny „Biuletyn Radiowy”. W ataku przeprowadzonym 12 września 1943 roku przez partyzantów Gwardii Ludowej pod dowództwem Józefa Szurkiewicza zniszczone zostały młyn, poczta oraz dokumenty Urzędu Gminy. Chłostą ukarano wójta wysługującego się okupantowi[9]. W chwili gdy oddział wycofywał się doszło do starcia z oddziałem niemieckim i granatową policją. Jeden z hitlerowców zginął[14]. Zagłada spotkała żydowskich mieszkańców wsi: w 1942 roku większość została rozstrzelana w lesie w Przeczycy[15].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Samborów udzieliła pomocy Lerze Charsz, Abramowi i Malce Fenichel, oraz Herszowi i Pazerównie. W 1994 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Ludwikowi i Annie Samborom oraz Teresie i Eugeniuszowi Walichowskim tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[16].
Współczesna Jodłowa jest dużą wsią gminną o przeważnie rolniczym charakterze. Na terenie miejscowości działa Gminne Centrum Kultury i Czytelnictwa, prowadzące kapelę ludową Jodłowianie, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Zespół Szkół (kontynuujący tradycje istniejącego od 1945 roku liceum ogólnokształcącego)[20], gimnazjum i pięć szkół podstawowych[21] oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej i Koło Gospodyń Wiejskich[22]. We wsi istnieje od 1997 roku Ludowy Klub Sportowy Jodłowa z sekcją piłki nożnej[8]. W 2011 roku gmina zajęła II miejsce w konkursie „PIĘKNA WIEŚ PODKARPACKA 2011”.
Najcenniejszym zabytkiem Jodłowej jest drewniany kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika, barokowy, wzniesiony w latach 1670−1679 w miejscu wcześniejszego kościoła, zniszczonego przez pożar w 1656 roku. Obok kościoła znajduje się klasycystyczna wolnostojąca dzwonnica z przełomu XVIII i XIX wieku[24]. Otaczający kościół starodrzew lipowy został uznany za pomnik przyrody. Kościół stanowił ośrodek kultu Dzieciątka Jezus, którego figurka z 1900 roku (kopia figury z praskiego kościoła karmelitów) znajdowała się w ołtarzu głównym. Obecnie została przeniesiona do nowo zbudowanego Sanktuarium Dzieciątka Jezus, konsekrowanego 13 lipca 2008 roku[25].
Ponadto w Jodłowej znajduje się Pomnik Grunwaldzki i Konstytucji 3 maja, którego budowę rozpoczęto w 1910 roku, w 500. rocznicę bitwy pod Grunwaldem, odsłonięty 3 maja 1914 roku oraz kilka zabytkowych kapliczek, najstarsze pochodzące z XIX wieku[26]. W sołectwie Wisowa, na grzbiecie łączącym przysiółek z Rysowanym Kamieniem (427 m n.p.m.) jest stary cmentarz żydowski z XIX wieku, pamiątka z czasów, gdy liczna społeczność żydowska zamieszkiwała Jodłową[27].
żółty szlak turystyczny[28] Szlak Trzech Pogórzy[29] – na terenie Jodłowej przebiega przez sołectwo Jodłowa Wisowa.
Uwagi
↑Rejestr SIMC notuje nazwę Wiszowa, natomiast lokalnie stosowana nazwa Wisowa[30][31][32][33] występuje jako nazwa oboczna w PRNG[1] dla nazwy Wiszowa oraz została zanotowana na archiwalnej mapie katastru galicyjskiego[34].
Przypisy
↑ abPaństwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 47066
↑Wieś Jodłowa w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-03-11](pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
↑GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
↑Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 402 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 36-37.
↑ abcGmina Jodłowa. jodlowa.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-25)]. [dostęp 2010-01-16]
↑ abcAndrzej Matuszczyk: Pogórze Karpackie. s. 276
↑ abcArtur Bata, Hanna Lawera: Pilzno i okolice. s. 85
↑Gość Niedzielny. tgn.diecezja.tarnow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-09)]. [dostęp 2009-09-10]
↑Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich [dostęp 2010-01-16]
↑Cmentarze wojenne I wojny światowej [dostęp 2009-09-10]
↑Józef Bolesław Garas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 348
↑Artur Bata, Hanna Lawera: Pilzno i okolice. s. 86
↑Historia pomocy - Rodzina Samborów | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2021-11-24].
↑The Internet Movie Database w bazie IMDb(ang.) [dostęp 2009-09-10]
↑Szkoła w Wisowej otrzymała imię sławnego rodaka. ryglice-okolice.pl. [dostęp 2020-08-22].
↑Rajd Rowerowy "Rowerem po Pogórzu Ciężkowickim". jodlowa.eu. [dostęp 2020-08-22].
↑Kulig na Wisowej 2017. jodlowa.eu. [dostęp 2020-08-22].
↑112 Dorf Jodłowa in Galizien Kreisregierung. Szukaj w Archiwach. [dostęp 2020-08-22].
Bibliografia
ArturA.BataArturA., HannaH.LaweraHannaH., Pilzno i okolice, Krosno: „Roksana”, 1997, ISBN 83-87282-28-6, OCLC 751284052.brak strony (książka)
AndrzejA.MatuszczykAndrzejA., Pogórze Karpackie, Tarnów: Oddział PTTK [Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego] „Ziemi Tarnowskiej”, 1995, ISBN 83-903260-1-9, OCLC 891189204.brak strony (książka)
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
Witaj
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.