o. Joachim Badeni (2007) | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 października 1912 |
Data i miejsce śmierci |
11 marca 2010 |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
1950 |
Odznaczenia | |
Joachim Badeni, właśc. Kazimierz Stanisław hrabia Badeni herbu Bończa (ur. 14 października 1912 w Brukseli, zm. 11 marca 2010 w Krakowie) – polski prezbiter rzymskokatolicki, dominikanin, mistyk, duszpasterz akademicki, rekolekcjonista, hrabia, autor książek.
Potomek rodu Badenich, których wpływy polityczne i potęga finansowa sprawiły, że Galicję i Lodomerię nazywano niegdyś „republiką badeńską”. Syn dyplomaty Ludwika Badeniego (1873–1916) i Szwedki Alicji z domu Ankarcrona (1889–1985). Imię otrzymał po dziadku Kazimierzu Badenim (1846–1909), namiestniku Galicji i premierze Austro-Węgier z nadania cesarza Franciszka Józefa (w latach 1895–1897). W 1914 rodzina Badenich przeniosła się do Szwajcarii, a następnie do Wiednia, gdzie dwa lata później zmarł jego ojciec. Od 1916 zamieszkał razem z matką w Busku w dzisiejszej Ukrainie. Po ponownym zamążpójściu matki za arcyksięcia Karola Olbrachta Habsburga z Żywca urodziło się jego przyrodnie rodzeństwo: brat Karol Stefan (ur. 1921), siostry: Maria Krystyna (ur. 1923) i Renata Maria (ur. 1931) oraz zmarły w wieku dziecięcym Olbracht Maksymilian.
W 1930 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum Państwowym im. M. Kopernika w Żywcu. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1937)[1].
Po wybuchu II wojny światowej przebywał w Rumunii, następnie przez Jugosławię i Grecję dostał się do Marsylii, a następnie do Coëtquidan w Bretanii, gdzie wstąpił do 3. Kompanii Strzeleckiej formującego się we Francji wojska polskiego. Następnie w szeregach Strzelców Podhalańskich. Walczył pod Narwikiem, we Francji i Maroku. Był sekretarzem misji polskiej w Gibraltarze. Od początku 1943 przeniesiony do sztabu gen. Władysława Sikorskiego w Anglii. Następnie w brygadzie spadochronowej.
W tym czasie poznał Józefa Marię (o. Innocentego) Bocheńskiego, który pogłębił w nim, istniejące już wcześniej, powołanie kapłańskie. W lipcu 1943 wstąpił do seminarium duchownego w Anglii, w lipcu 1944 – do nowicjatu dominikanów w Howkesyard. 16 sierpnia 1945 w dniu imienin Joachima (stąd przyjęte przez niego imię zakonne) złożył pierwszą profesję.
Od 1947 mieszkał w Polsce, gdzie odbył studia teologiczne. W 1950 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Rosponda. Był m.in. duszpasterzem akademickim w Poznaniu (1957–1975), Wrocławiu (1975–1976) i Krakowie (1977–1988).
Był m.in. współtwórcą krakowskiego duszpasterstwa akademickiego „Beczka”, duchowym opiekunem rodzącego się w Polsce Ruchu Odnowy w Duchu Świętym.
Wśród jego zainteresowań duchowych były m.in. buddyzm zen, psychologia głębi Junga, nauka Mistrza Eckharta i twórczość Tolkiena. W artykułach wspomnieniowych uznawany za mistyka, choć sam mówił o sobie, że jest prorokiem[2]. Wspominane są też przykłady uzdrowień za jego pośrednictwem, choć sam Badeni nigdy nie mówił o tym publicznie[2].
Po 90. roku życia zaczęły się ukazywać jego książki wspomnieniowe, dotyczące zarówno spraw teologicznych, jak i egzystencjalnych (rozmowy spisywane przez dziennikarzy mediów katolickich, m.in. Artura Sporniaka, Jana Strzałkę, czy Alinę Petrową). Jego książka Sekrety mnichów czyli sprawdzone przepisy na szczęśliwe życie, napisana wspólnie z o. Leonem Knabitem, wyróżniona została nagrodą Krakowska Książka Miesiąca w styczniu 2008. Żadnej książki nie napisał własnoręcznie, wszystkie dyktował, lub są zapisem wywiadów[2].
Zmarł 11 marca 2010 o godz. 1:16 w nocy w krakowskim klasztorze oo. Dominikanów przy ul. Stolarskiej. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Wesele przygotowane. Oblubieniec nadchodzi. Idę tańczyć.”[3]. Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 12 marca 2010 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w pracy naukowej oraz działalność duszpasterską w środowisku akademickim”[4][5]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 15 marca 2010.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.