 Janusz Zemke (2007) | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1949 |
|---|---|
| Sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej | |
| Okres |
od 2001 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Janusz Władysław Zemke (ur. 24 lutego 1949 w Kowalewie Pomorskim) – polski polityk, doktor nauk politycznych.
W latach 1989–1990 pierwszy sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. W latach 2001–2005 sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W latach 1989–2009 poseł na Sejm X, I, II, III, IV, V i VI kadencji, w latach 2009–2019 deputowany do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.
Syn Pawła i Anieli. Jego rodzice pracowali jako nauczyciele[1]. Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy[2]. W 1970 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, następnie w 1977 uzyskał stopień doktora w zakresie politologii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR[3]. Uzyskał stopień porucznika, służył m.in. w 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie.
Od 1964 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej[4]. Od 1969 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1969–1970 wchodził w skład komitetu uczelnianego PZPR na UMK[4]. W latach 1970–1977 był pracownikiem naukowym Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy[3]. W latach 1972–1974 pełnił funkcję przewodniczącego zarządu wojewódzkiego ZMS. Od 1973 do 1976 członek zarządu głównego ZMS. W latach 1977–1980 inspektor w Instytucie Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu przy KC PZPR w Warszawie. Do 1981 pracował w wydziale socjalno-zawodowym KC PZPR. Od 1981 do 1983 był sekretarzem ds. propagandy, a od 1983 do 1986 sekretarzem ds. organizacyjnych komitetu wojewódzkiego w Bydgoszczy. W okresie 1986–1989 pracował jako zastępca kierownika w KC. Od 1989 do 1990 sprawował funkcję pierwszego sekretarza KW PZPR w Bydgoszczy[5].
W 1990 wstąpił do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie zasiadał we władzach krajowych tej partii.
W wyborach parlamentarnych w 1989 został wybrany posłem z ramienia PZPR. W 1991, 1993, 1997, 2001 i 2005 uzyskiwał mandat posła na Sejm kolejnych kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1997–2001 reprezentował Sejm RP w Komisji Technologii Wojskowych w Unii Zachodnioeuropejskiej[3]. W 1999 został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Zasiadł w Zarządzie Krajowym SLD. W latach 2001–2005 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej z ramienia SLD.
W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał kolejny raz reelekcję, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu bydgoskim i otrzymując 42 347 głosów. Był przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej, zasiadał w Komisji do Spraw Służb Specjalnych, okresowo jako jej przewodniczący. W 2008 wstąpił do klubu poselskiego Lewica. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 wystartował w listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej – Unii Pracy. Uzyskał mandat eurodeputowanego z wynikiem 69 776 głosów[6]. W PE został członkiem Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 uzyskał reelekcję, otrzymując 62 188 głosów[7]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 kandydował z listy Koalicji Europejskiej, jako kandydat SLD. Nie uzyskał jednak reelekcji, zdobywając 53 157 głosów[8].
Żonaty, ma trójkę dzieci.
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1989 | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | Sejm X kadencji | nr 13 | 35 514  [11]
| |
| 1991 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm I kadencji | nr 17 | 22 192 [12]
| |
| 1993 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm II kadencji | nr 6 | 33 234 [12]
| |
| 1997 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm III kadencji | nr 6 | 26 913 [12]
| |
| 2001 | KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy | Sejm IV kadencji | nr 4 | 29 104 [13]
| |
| 2005 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm V kadencji | nr 4 | 33 672 [14]
| |
| 2007 | KKW Lewica i Demokraci SLD+SDPL+PD+UP | Sejm VI kadencji | nr 4 | 42 347 [15]
| |
| 2009 | KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy | Parlament Europejski VII kadencji | nr 2 | 69 776 [6]
| |
| 2014 | KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy | Parlament Europejski VIII kadencji | nr 2 | 62 118 [7]
| |
| 2019 | KKW Koalicja Europejska PO PSL SLD .N Zieloni | Parlament Europejski IX kadencji | nr 2 | 53 157  [8]
| |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
