Janusz Lewandowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1951
Lublin

Komisarz UE ds. budżetu i programowania finansowego
Okres

od 10 lutego 2010
do 1 lipca 2014

Poprzednik

Algirdas Šemeta

Następca

Jacek Dominik

Minister przekształceń własnościowych
Okres

od 11 lipca 1992
do 26 października 1993

Przynależność polityczna

Kongres Liberalno-Demokratyczny

Poprzednik

Tomasz Gruszecki (p.o.)

Następca

Wiesław Kaczmarek

Minister przekształceń własnościowych
Okres

od 12 stycznia 1991
do 23 grudnia 1991

Przynależność polityczna

Kongres Liberalno-Demokratyczny

Poprzednik

Waldemar Kuczyński

Następca

Tomasz Gruszecki (p.o.)

Przewodniczący Kongresu Liberalno-Demokratycznego
Okres

od 29 czerwca 1990
do 19 maja 1991

Przynależność polityczna

Kongres Liberalno-Demokratyczny

Następca

Donald Tusk

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Janusz Antoni Lewandowski (ur. 13 czerwca 1951 w Lublinie) – polski ekonomista i polityk. Współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego i jego przewodniczący w latach 1990–1991. Poseł na Sejm I, III i IV kadencji (1991–1993 i 1997–2004), minister przekształceń własnościowych w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego (1991) i rządzie Hanny Suchockiej (1992–1993), poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2004–2010 i od 2014), w latach 2010–2014 komisarz UE ds. budżetu i programowania finansowego.

Życiorys

Działalność zawodowa i naukowa

W czasie studiów uprawiał lekkoatletykę, był medalistą akademickich mistrzostw Polski w biegach sprinterskich.

W 1974 uzyskał na Uniwersytecie Gdańskim tytuł zawodowy magistra, a w 1984 na tej samej uczelni nadano mu stopień naukowy doktora. W latach 1974–1983 był nauczycielem akademickim UG. Później pracował w Polskich Liniach Oceanicznych, zakładał Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową w Gdańsku, pełni funkcję przewodniczącego rady fundatorów tego instytutu.

Jest autorem książki o sławnych liberałach, a także artykułów i felietonów do gazet i czasopism, takich jak „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Parkiet”, „Polityka”, „Wprost” i „Newsweek Polska”. Jako pierwszy w 1993 zdobył nagrodę „Giganta” przyznawaną przez poznański oddział „Gazety Wyborczej”, w 1993 otrzymał Nagrodę Kisiela.

Działalność polityczna

W latach 1980–1989 był doradcą ekonomicznym „Solidarności”, a w 1988 współzałożycielem Kongresu Liberalno-Demokratycznego ze środowiska tzw. gdańskich liberałów. Został przewodniczącym tej inicjatywy politycznej. Pełnił funkcję ministra przekształceń własnościowych w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego (1991) i Hanny Suchockiej (1992–1993). Doprowadził do uruchomienia giełdy i opracowania Programu Powszechnej Prywatyzacji. Zasiadał również w Sejmie I kadencji (1991–1993).

Po porażce wyborczej KLD w 1993, pracował w latach 1994–1997 jako ekspert m.in. za granicą. Po połączeniu się jego dotychczasowego ugrupowania z Unią Demokratyczną w jedną partię, został członkiem Unii Wolności. Z listy UW wszedł do Sejmu III kadencji w 1997. W 2001 przeszedł do Platformy Obywatelskiej, uzyskując mandat posła IV kadencji w okręgu gdańskim. Zasiadł we władzach krajowych PO.

W 1997 prokurator skierował przeciw niemu do sądu akt oskarżenia, zarzucając, że jako minister przekształceń własnościowych miał działać na szkodę interesu publicznego i prywatnego, przekraczając uprawnienia i nie dopełniając obowiązków przy prywatyzacji na początku lat 90. dwóch krakowskich spółek Skarbu Państwa. W marcu 2005 sąd I instancji uniewinnił go od popełnienia tych zarzutów. W styczniu 2006 wyrok ten został uchylony, a sprawę skierowano do ponownego rozpoznania. Ostatecznie w marcu 2009 Sąd Okręgowy w Krakowie prawomocnie uniewinnił Janusza Lewandowskiego[1].

W okresie od kwietnia 2003 do kwietnia 2004 był obserwatorem przy Parlamencie Europejskim, a następnie europosłem V kadencji w ramach delegacji krajowej[2]. W wyborach europejskich w 2004 został wybrany do PE VI kadencji z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu gdańskim. Uzyskał 79 879 głosów (20,17%, co stanowiło najlepszy wynik w regionie). Był przez 2,5 roku przewodniczącym komisji budżetowej Parlamentu Europejskiego, następnie objął funkcję jej wiceprzewodniczącego. W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję, ponownie wygrywając w swoim okręgu.

W 2009 został nominowany przez rząd na polskiego komisarza europejskiego ds. programowania finansowego i budżetu w II Komisji José Barroso[3]. 11 stycznia 2010 w Parlamencie Europejskim odbyło się jego przesłuchanie jako kandydata do KE[4]. 9 lutego 2010 Parlament Europejski zatwierdził skład Komisji Europejskiej[5], w konsekwencji Janusz Lewandowski utracił mandat europosła.

W 2014 ponownie został z listy PO wybrany do Parlamentu Europejskiego[6]. W związku z tym 1 lipca 2014 odszedł ze stanowiska w KE[7].

W styczniu 2015 został powołany przez premier Ewę Kopacz na przewodniczącego Rady Gospodarczej przy prezesie Rady Ministrów. Zakończył urzędowanie w listopadzie tego samego roku. W 2016 został członkiem zespołu doradców ekonomicznych PO[8].

W 2019 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego z pierwszego miejsca w okręgu nr 1 listy Koalicji Europejskiej[9]. Uzyskał poparcie 120 990 wyborców i utrzymał mandat europosła na okres IX kadencji[10].

Życie prywatne

Był żonaty z Lidią (zm. 2021)[11], ma córkę.

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. Janusz Lewandowski uniewinniony. wprost.pl, 12 marca 2009. [dostęp 2010-08-30].
  2. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2021-06-12].
  3. RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team. europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2010-02-01]. (ang.).
  4. Przesłuchania komisarzy w poniedziałek: Ashton, Lewandowski, Piebalgs, Rehn. europa.eu, 12 stycznia 2010. [dostęp 2010-02-01].
  5. Nowa Komisja Europejska. tvn24.pl, 9 lutego 2010. [dostęp 2010-02-09].
  6. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27]..
  7. President Barroso announces caretaker replacements following the resignation of 4 Commissioners. europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
  8. Nowa Platforma – najważniejsze decyzje Rady Krajowej PO. platforma.org, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
  9. Janusz Lewandowski. wnp.pl. [dostęp 2019-05-27].
  10. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-27].
  11. Lidia Lewandowska. wyborcza.pl, 13 września 2021. [dostęp 2021-10-08].
  12. M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780
  13. Laureaci z poprzednich edycji. polishmarket.com.pl. [dostęp 2015-12-04].
  14. Michał Boni, Janusz Lewandowski i Leszek Czarnecki laureatami nagród PKPP Lewiatan. gazetaprawna.pl, 10 maja 2010. [dostęp 2017-07-25].
  15. Nagrody Forum Ekonomicznego. forum-ekonomiczne.pl. [dostęp 2022-06-18].

Bibliografia

  • Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2010-04-14]. (ang.).
  • Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2010-04-14].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się