| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 2011 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: historia instytucji politycznych, historia myśli politycznej, historia ruchów społecznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1955 |
| Profesura |
1973 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Wrocławski – 2003 Uniwersytet Jagielloński – 2008 Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 2008 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Michał Baszkiewicz (ur. 3 stycznia 1930 w Warszawie, zm. 27 stycznia 2011 tamże) – polski prawnik, historyk, politolog, historyk idei; doctor honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Uniwersytetu Wrocławskiego (2003), Uniwersytetu Jagiellońskiego (2008), Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (2008[1]).
Absolwent XIX LO im. Powstańców Warszawy w Warszawie. W 1951 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1955 uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Za rozprawę doktorską otrzymał nagrodę państwową. W wieku 26 lat został docentem w Polskiej Akademii Nauk. W 1965 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1972 – profesorem zwyczajnym.
W 1957 przeprowadził się do Wrocławia[2]. Na Uniwersytecie Wrocławskim kierował Katedrą Historii Doktryn Politycznych i Prawnych, był prodziekanem Wydziału Prawa (w latach 1962-1964) i prorektorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1965-1968)[2].
W 1968, po wydarzeniach marcowych, został uznany przez władze partyjne za persona non grata, w związku z czym w tym samym roku opuścił Wrocław i objął stanowisko kierownika Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa na Uniwersytecie Śląskim[3].
W 1973 został pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Politycznych UW na stanowisku profesora zwyczajnego.
Od 1951 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4]. Od 1956 do 1957 wchodził w skład Komitetu Dzielnicowego PZPR Stare Miasto w Warszawie[5]. Był także m.in. członkiem Komitetu Uczelnianego na Uniwersytecie Wrocławskim[6]. Był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim. Zasiadał w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych[2]. W latach 1986-1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.
_01.JPG)
Członek korespondent (od 1986), członek rzeczywisty (od 1994) Polskiej Akademii Nauk[7]: członek krajowy rzeczywisty Wydziału I – Nauk Społecznych, członek Komitetu Nauk Politycznych PAN i Komitetu Nauk Prawnych PAN. Członek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Przez wiele lat zasiadał w Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów Naukowych (Sekcja I – Nauk Humanistycznych i Społecznych).
Zajmował się historią myśli politycznych i ruchów społecznych oraz historią instytucji politycznych. Był wybitnym znawcą epoki Oświecenia oraz historii Francji, a w szczególności rewolucji francuskiej. Wspólnie ze Stefanem Mellerem był konsultantem historycznym filmu Danton (1982) w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Baszkiewicz był członkiem komitetów redakcyjnych miesięcznika „Państwo i Prawo” i półrocznika „Czasopismo Prawno-Historyczne”, członkiem rady programowej dwumiesięcznika „Polski Przegląd Dyplomatyczny”.
Jan Baszkiewicz zmarł 27 stycznia 2011[8], został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera 13, rząd 4, grób 1B).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
