Jan Łazarski (przed 1924) | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
26 października 1892 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1968 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
Jan Łazarski (ur. 26 października 1892 w Krakowie, zm. 11 sierpnia 1968 tamże) – polski kolarz torowy, po zakończeniu kariery działacz i trener.
Początkowo unikał specjalizacji i startował w różnego rodzaju zawodach kolarskich[1]. Reprezentował Krakowski Klub Cyklistów i Motorzystów oraz Cracovię. Olimpijczyk (Paryż 1924), zdobywca srebrnego medalu w konkurencji 4000 m drużynowo (z Józefem Lange, Tomaszem Stankiewiczem i Franciszkiem Szymczykiem)[2]; startował także na 1000 m ze startu lotnego (odpadł po repasażach) i na 50 km (nie ukończył).
W 1926 mistrz Polski w kolarstwie torowym[3].
W 1919 doznał przypadkowego postrzału rewolwerowego w lewe kolano, co miało zakończyć jego karierę sportową. Dzięki forsownym treningom przezwyciężył to ograniczenie. Kula tkwiła w jego kolanie do końca życia[1].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.