| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1961 |
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: Historia sztuki | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
19 kwietnia 2000 – nauki o sztuce |
| Habilitacja |
9 października 2014 – nauki o sztuce |
| Nauczyciel akademicki | |
| Okres zatrudn. |
od 1987 |
| Odznaczenia | |
| |
Jakub Hieronim Sito (ur. 10 grudnia 1961 w Warszawie[1]) – polski historyk sztuki, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Profesor, członek Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN w kadencji 2015–2018[2].
W latach 1981–1986 studiował na Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, studia ukończył pracą magisterską Wystrój kaplicy grobowej biskupa Fredry przy katedrze w Przemyślu. Od 1987 pracował w Instytucie Sztuki PAN, do 2004 – w pracowni Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce. W 2000 na Uniwersytecie Warszawskim obronił pracę doktorską Tomasz Hutter, rzeźbiarz 1. połowy XVIII w. w Małopolsce, napisaną pod kierunkiem prof. dra hab. Mariusza Karpowicza. W latach 2000–2012 wykładał dla studentów studiów zaocznych historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (wykłady: Sztuka Śląska XVI–XVIII w., Rzeźba europejska XV–XVIII w. i Kultura artystyczna Warszawy XVII–XVIII w., ćwiczenia z zakresu inwentaryzacji zabytków), w 2007–2008 – także na studiach dziennych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (Rzeźba europejska XV–XVIII w.). W latach 2004–2011 organizował i prowadził cykl Zebrań Naukowych Instytutu Sztuki PAN. W 2005 roku współorganizował w Instytucie Sztuki PAN sesję Architekt, budowniczy, mistrz murarski, a w 2014 konferencję W kręgu architektów i budowniczych Warszawy XV–XVIII w. W latach 2013–2016 kierował grantem Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki przyznanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego na publikację Słownika architektów i budowniczych Warszawy doby przedrozbiorowej. W 2014 uzyskał habilitację na podstawie książki Wielkie warsztaty rzeźbiarskie Warszawy doby saskiej. Modele kariery – formacja artystyczna – organizacja produkcji.
Badania zagraniczne prowadził w oparciu o kilka stypendiów badawczych: w Monachium w latach 1991–1992 (stypendium Deutscher Akademischer Austauschdienst); w Wiedniu w 2003 (stypendium Fundacji z Brzezia Lanckorońskich); w Rzymie w 2006 (stypendium Fundacji z Brzezia Lanckorońskich); w Londynie w 2004 i w 2007 (The Robert Anderson Research Charitable Trust). Jest laureatem nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa.
Interesuje się historią i teorią sztuki nowożytnej, kulturą artystyczną dawnej Warszawy (XVII–XVIII wieku), zagadnieniami nowożytnej sztuki i architektury polskiej (rezydencjonalnej i sakralnej) w kontekście europejskim, rzeźbą polską i europejską XVII–XVIII wieku, ikonografią religijną. Prowadzi działalność ekspercką w zakresie rzeźby polskiej i europejskiej XV–XVIII w. współpracując ze stołecznymi domami aukcyjnymi (Rempex, Desa Unicum), uczestniczy w komisjach konserwatorskich przy ważnych warszawskich obiektach zabytkowych (pałac w Wilanowie, kościół św. Krzyża).
Jego ojcem jest Jerzy S. Sito, bratem Paweł Sito[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
