Jacek Jezierski (2012) | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1949 | |
Biskup diecezjalny elbląski | ||
Okres sprawowania |
od 2014 | |
Biskup pomocniczy warmiński | ||
Okres sprawowania |
1994–2014 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
16 czerwca 1974 | |
Nominacja biskupia |
19 lutego 1994 | |
Sakra biskupia |
5 marca 1994 |
Data konsekracji |
5 marca 1994 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
Olsztyn | ||||
Miejsce | |||||
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
|
Jacek Jezierski (ur. 23 grudnia 1949 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy warmiński w latach 1994–2014, biskup diecezjalny elbląski od 2014, administrator apostolski sede vacante archidiecezji gdańskiej w latach 2020–2021.
Urodził się 23 grudnia 1949 w Olsztynie. Kształcił się w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym nr 2. Egzamin dojrzałości złożył w 1967. W latach 1967–1974 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. W ich trakcie w latach 1968–1970 odbył zasadniczą służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Święcenia diakonatu otrzymał 28 lutego 1972 przez posługę biskupa diecezjalnego warmińskiego Józefa Drzazgi, który 16 czerwca 1974 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie udzielił mu również święceń prezbiteratu. W 1976 na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego otrzymał magisterium-licencjat z teologii. Studia w zakresie teologii dogmatycznej kontynuował w latach 1978–1981 na tym samym wydziale, a w latach 1981–1982 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[1]. Doktorat nauk teologicznych uzyskał w 1986 na Sekcji Teologii Dogmatycznej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Nauka Stanisława Hozjusza o Słowie Bożym[1][2].
W latach 1974–1977 był wikariuszem w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Malborku, następnie w latach 1977–1978 parafii św. Mikołaja w Elblągu[3]. Od 1977 do 1981 pełnił posługę duszpasterza głuchych i niewidomych w Elblągu[2]. W kurii biskupiej piastował funkcje asystenta (delegata biskupiego) ds. ruchów religijnych w diecezji, członka rady wydawniczej, cenzora ksiąg religijnych. Był także wiceprzewodniczącym diecezjalnej Komisji Synodu Plenarnego. W 1992 został mianowany kanonikiem rzeczywistym warmińskiej kapituły katedralnej[1].
Od 1982 był pracownikiem olsztyńskiego seminarium duchownego. W latach 1982–1983 pełnił w nim funkcję prefekta, następnie w latach 1983–1993 był ojcem duchownym, a w latach 1983–1994 wykładowcą teologii duchowości[3]. W latach 1993–1994 był wicedyrektorem Instytutu Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie[2]. Wykłady prowadził również w Wyższym Warmińskim Studium Katechetycznym w Gietrzwałdzie, Studium Teologii dla Świeckich przy Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Jana Pawła II w Olsztynie, Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, Kolegium Teologicznym w Królewcu i na Wydziale Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie[2][3][4].
19 lutego 1994 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warmińskiej ze stolicą tytularną Liberalia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 5 marca 1994 w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu towarzyszyli Edmund Piszcz, arcybiskup metropolita warmiński, i Tadeusz Gocłowski, arcybiskup metropolita gdański[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Veritas Christi liberat” (Prawda Chrystusa wyzwala)[6]. Zrezygnował z ustanowienia herbu biskupiego[7]. W 1994 objął urząd wikariusza generalnego archidiecezji, a także został ustanowiony prepozytem warmińskiej kapituły katedralnej[1]. W latach 1998–1999 był członkiem Zespołu Ministerstwa Edukacji Narodowej ds. Utworzenia Uniwersytetu w Olsztynie[5]. Zainicjował prace archeologiczne w katedrze fromborskiej, podczas których odnaleziono doczesne szczątki Mikołaja Kopernika[8].
10 maja 2014 papież Franciszek ustanowił go biskupem diecezjalnym diecezji elbląskiej[9][10]. Diecezję objął kanonicznie 28 maja 2014[11], zaś 8 czerwca 2014 odbył ingres do katedry św. Mikołaja w Elblągu[12]. W 2016 zwołał I synod diecezji elbląskiej[13].
13 sierpnia 2020 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim sede vacante archidiecezji gdańskiej[14][15]. Zarząd nad archidiecezją sprawował od 14 sierpnia 2020[7] do 25 marca 2021[16].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1995 objął funkcję przewodniczącego Komisji Charytatywnej[3], w latach 1998–2008 i 2018–2023 był przewodniczącym Zespołu ds. Dialogu Ekumenicznego z Kościołem Polskokatolickim[17][18], w 2020 objął stanowisko przewodniczącego Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną[19]. Został delegatem ds. Ekumenicznej Inicjatywy „Theobalt”, a także członkiem Rady ds. Ekumenizmu[20] (w której w 2021 objął funkcję przewodniczącego)[21], Rady Ekonomicznej[22] i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[20]. Ponadto objął funkcję przewodniczącego Kapituły Promocja Godności Człowieka nagrody Totus Tuus Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”[7].
W 2019 konsekrował biskupa pomocniczego elbląskiego Wojciecha Skibickiego, a w 2024 był współkonsekratorem podczas sakry nuncjusza apostolskiego w Zimbabwe Janusza Urbańczyka[23].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.