Zasięg geograficzny języków tybeto-birmańskich

     tybetańskie

     birmański

     kareńskie

     rung

     tani

     qiang

     bodo-garo

     konyak

Języki kuki-chin-naga:

     naga

     manipuri

     kuki-chin

Języki tybeto-birmańskie – grupa około 330 języków używanych w regionie himalajskim, południowych Chinach i Południowo-wschodniej Azji.

W zależności od sposobu klasyfikacji traktuje się je jako:

  1. podrodzinę w obrębie rodziny sino-tybetańskiej, obok języków chińskich[1] – starsza hipoteza, mocno podważana od lat osiemdziesiątych XX w., gdyż nie udowodniono genetycznego pokrewieństwa języków chińskich i tybeto-birmańskich, co jest konieczne, aby języki uznać za rodzinę[2],
  2. odrębną rodzinę językową,
  3. ogólne pojęcie zbiorcze dla kilku niespokrewnionych ze sobą grup językowych, gdyż nowsze ustalenia kwestionują genetyczną jedność języków tybeto-birmańskich[3].

Główne języki

Języki mające ponad milion użytkowników:

Klasyfikacja języków tybeto-birmańskich

Nie osiągnięto pełnego konsensusu co do stopnia pokrewieństwa poszczególnych języków tybeto-birmańskich, prowadzone badania przynoszą wciąż nowe brakujące dane. Dotychczasowe ustalenia (2003) pozwalają na dokonanie roboczego podziału języków na następujące podgrupy:

  • Języki tybeto-birmańskie
    • Języki bodyjskie z tybetańskim, tamang-ghale, tshangla, takpa, dhimal-Toto
    • Języki zachodnio-himalajskie
    • Języki mahakiranti z kiranti, newari-thangmi, magar-chepang
    • Języki północno-asamskie z językami tani (abor-miri-dafla), khowa-sulung, mijui (deng), idu-digaru
    • Języki hrusyjskie
    • Języki bodo-konyak-jingpho z bodo-koch (bar), konyak (północny naga), jingpho-sak (kachin-lui)
    • Języki kuki-chin-naga z mizo-kuki-chin, ao, angami-pochuri, zeme, tangkhul, meithei (manipuri), karbi (mikir)
    • Języki qiang-gyalrong z xixia-qiang i gyalrong
    • Języki nungijskie
    • Języki kareńskie
    • Języki lolo-birmańskie z lolo (yipho) i birmańskim
    • Języki izolowane: pyu †, dura †, lepcza, mru, naxi, tujia, bai

Przypisy

  1. Ethnologue
  2. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  3. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 69, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).

Bibliografia

  • Ramsey Robert: The Languages of China, Princeton University Press 1987, ISBN 0-691-06694-9
  • Paul K Benedict, Sino-Tibetan. A Conspectus, Cambridge: University Press, 1972, ISBN 0-521-08175-0, OCLC 334461.
  • Scott DeLancey: Sino-Tibetan Languages, Oxford University Press, New York 1990, ISBN 0-19-520521-9 (Praca zbiorowa : The World's Major Languages )
  • Austin Hale, Research on Tibeto-Burman Languages, Berlin: Mouton, 1982, ISBN 90-279-3379-0, OCLC 8114621.
  • James A. Matisoff: Handbook of Proto-Tibeto-Burman, Berkeley 2003, ISBN 0-520-09843-9 (bezpłatny download PDF ze strony UC Press)
  • Anju Saxena: Himalayan Languages, Berlin 2004, ISBN 3-11-017841-9
  • The Sino-Tibetan Languages, Graham Thurgood, Randy J LaPolla, London: Routledge, 2003, ISBN 0-7007-1129-5, OCLC 59556542.
  • George Van Driem: Languages of the Himalayas, Leiden 2001, ISBN 90-04-10390-2

Linki zewnętrzne

  • Klasyfikacja języków tybeto-birmańskich wg Ethnologue
  • Etymologiczna baza danych

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się