Języki sko
| Obszar
|
północne wybrzeże Papui-Nowej Gwinei
|
| Liczba mówiących
|
ok. 7 tys.
|
| Podział
|
• języki vanimo
• języki krisa
|
| Kody rodziny językowej
|
| Glottolog
|
skoo1245
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.
|
Języki sko, także języki skou – papuaska rodzina językowa, używana wzdłuż północnego wybrzeża Papui-Nowej Gwinei. Wyróżnia się tu 16 języków. Posługuje się nimi ok. 7 tys. osób. Języki cechuje tonalność (w przeciwieństwie do pozostałych z grupy papuaskich), nietypowy zasób spółgłosek czy też duża liczba samogłosek[1].
Język sko (tumawo) używany jest w prowincji Papua w indonezyjskiej części Nowej Gwinei[2].
Klasyfikacja[3]
Wyróżnia się dwie gałęzie w obrębie tej rodziny językowej:
- Gałąź vanimo
- Kompleks językowy sko – vanimo (języki sko zachodnie)
- język sko (tumawo)
- Grupa wschodnia
- język leitre
- Podgrupa zachodniego wybrzeża
- Języki vanimo
- Języki pogranicza
- Gałąź krisa
- Kompleks języków rzeki Piore
- język warapu (barupu)
- język sumo
- język ramo
- Kompleks języków wzgórz Serra
- język puari (puare)
- Języki wzgórz Rawo-Serra Główna
- język rawo
- Języki wzgórza Serra Główna
- język sumararu
- język womo
- język mori
- język nouri (nori)
- język i'saka (krisa)
Przypisy
- ↑ MarkM. Donohue MarkM., Skou Languages, [w:] KeithK. Brown, SarahS. Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 973–974, ISBN 978-0-08-087774-7, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).
- ↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Skou, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Mark Donohue – A Grammar of the Skou language of New Guinea, National University of Singapore 2004 (ang.).
