Języki nostratyczne są zaznaczone na zielono

Języki nostratyczne – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez duńskiego językoznawcę Holgera Pedersena w 1903 roku. W jej skład wchodzi wiele rodzin językowych z Europy, Azji i północnej Afryki, pozostawiając możliwość włączenia potencjalnie wielu pozostałych języków i grup językowych, m.in.: Wschodniej Afryki, Dalekiego Wschodu, Oceanu Spokojnego, Australii i obu Ameryk.

Według różnych językoznawców, w skład makrorodziny nostratycznej mają wchodzić następujące rodziny językowe:

Niektórzy zaś dodają następujące języki i grupy językowe:

Zwolennicy teorii nostratycznej umieszczają w tej grupie przynajmniej rodziny: ałtajską, indoeuropejską i uralską.

Wedle badań Władisława Illicza-Switycza (1934–1966) i Arona Dołgopolskiego z 1989 roku język praindoeuropejski tworzył rodzinę z jeszcze sześcioma innymi językami wywodzącymi się z domniemanego języka nostratycznego, istniejącego 15–20 tys. lat temu prawdopodobnie na Bliskim Wschodzie lub w północno-wschodniej Afryce.

Rekonstrukcja prajęzyka nostratycznego

Pierwsze teksty nostratyczne tworzył Władisław Illicz-Switycz, przedwcześnie zmarły lingwista rosyjski, jeden z głównych twórców językoznawstwa nostratycznego. W pierwszym tomie słownika nostratycznego (1971), wydawanego pośmiertnie, odnajdujemy taki oto wiersz, który jest zarazem mottem tegoż słownika:

ĶelHä weṭei ʕaĶun kähla,
ķaλai palhə-ķə na wetä,
śa da ʔa-ķə ʔeja ʔälä,
ja-ķo pele ṭuba wete.

Tłumaczenie polskie

Język – to bród przez rzekę czasu,
on prowadzi nas do domu przodków,
ale tam nie może dojść ten,
który się boi głębokiej wody.

Zobacz też


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się