Język ergatywno-absolutywny (ergatywny) – według typologii syntaktycznej język, w którym dla wyrażenia agensa (podmiotu zdania przechodniego, a właściwie zdania agentywnego) używa się specjalnego przypadku o nazwie ergatyw, a rolę podmiotu zdania aktywnego i pacjensa określa natomiast absolutyw[1][2].
Do grupy tej należą m.in. język baskijski[1], języki majańskie, język sumeryjski, język tagalski, a także język buruszaski, język awarski i niektóre inne języki kaukaskie[3][4].
Przypisy
- ↑ a b Majewicz 1999 ↓, s. 217.
- ↑ Włodzimierz Pianka: Nieścisłości związane z terminem „kategoria” w polskiej i słowiańskiej terminologii lingwistycznej, w: Kategorie w języku. Język w kategoriach pod redakcją Marii Cichońskiej. 2009. s. 18. [dostęp 2017-12-08].
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 240–242.
- ↑ Across ergative languages, is there a case that typically marks arguments in copular & existential clauses?. [dostęp 2017-12-08].
Bibliografia
- Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-01-08163-5.
- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
Linki zewnętrzne
- Języki nominatywne, ergatywne, aktywne, klasyfikujące. grzegorj.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-30)].
