Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 1 tys. (2010)[1] | ||
Pismo/alfabet |
brak piśmiennictwa | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | brak | ||
ISO 639-3 | aqc | ||
IETF | aqc | ||
Glottolog | arch1244 | ||
Ethnologue | aqc | ||
WALS | arc | ||
SIL | ARC | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język arczyński (nazwa własna Аршиштиб) – jeden z niewielkich języków kaukaskich, używany przez Arczynów. Należy do zespołu samurskiego, podgrupy dagestańskiej w grupie północno-wschodniej (nachsko-dagestańskiej) języków kaukaskich. Przez niektórych badaczy uważany jest za dialekt lezgińskiego.
Język ten używany jest przez maksymalnie ok. 1000 osób (2000) w osiedlu Arczin (Arczib) w południowym Dagestanie oraz sześciu niewielkich wioskach w okolicy. Nazwa języka wywodzi się od nazwy wsi, w której zamieszkują użytkownicy języka.
Język ten nie wykształcił piśmiennictwa[1]. Jest używany wyłącznie w sytuacjach nieformalnych, w domu, wśród przyjaciół. W charakterze języka literackiego używany jest język awarski[1], jako największy język literacki Dagestanu. W edukacji i komunikacji ponadlokalnej używane są języki awarski i rosyjski. Arczyński jest zdecydowanie zagrożony wymarciem[2].
Znałazł się pod wpływem języków lakijskiego i awarskiego[2].
Studia nad językiem arczyńskim zapoczątkował niemiecki kaukazolog Adolf Dirr (1867–1930), publikując w 1908 r. w Tbilisi rozprawę pt. Арчинский язык.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.