Józef Lenart
Ilustracja
Józef Lenart w latach 60.
Data urodzenia

12 listopada 1931

Data śmierci

29 maja 2005

Zawód, zajęcie

dziennikarz, działacz społeczny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Józef Lenart (ur. 12 listopada 1931, zm. 29 maja 2005[1]) – polski pisarz, dziennikarz, działacz społeczny i polityczny, redaktor naczelny dwutygodnika literacko-artystycznego „Współczesność”.

Życiorys

Posiadał wykształcenie zawodowe górnicze. W latach 1948–1949 pracował jako górnik w kopalniach Mikulczyce i Miechowice. Członek Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956). Od 1948 członek PZPR. Był I sekretarzem Tymczasowego Komitetu Centralnego (1957) i sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Socjalistycznej.

Członek zespołu redakcji czasopisma „Pokolenie” w Warszawie (1951–1953), a następnie dziennika „Sztandar Młodych” (1953–1956). Po objęciu redakcji „Współczesności” (1958), gdzie początkowo był kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego, na zwolnionych przez Andrzeja Brychta i Romana Śliwonika (po ich bójce i aresztowaniu) etatach zatrudnił Aleksandrę Korewę i Ernesta Brylla. Kolegium pisma negatywnie oceniło pierwszy okres jego kierownictwa, które zakończyło się w 1959. Ponownie został redaktorem naczelnym „Współczesności” w 1966 i był nim do likwidacji czasopisma w 1971[2]. W latach 1971−1974 radca do spraw kultury Ambasady PRL w Bułgarii. Następnie zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Literatura na świecie” (1974−1979). Członek Rady Kultury i Sztuki przy Ministrze Kultury i Sztuki (1966−1969), zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR (1964−1971), członek Komitetu Warszawskiego PZPR (1983−1986). Wchodził także w skład Prezydium Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich (1966−1971) oraz Narodowej Rady Kultury (1982−1986).

Debiutował jako poeta w 1951 roku. W 1963 wydał w Warszawie tom opowiadań Codziennie toczy się wojna, a w 1966 Portret z diamentów[3]. Był autorem przedstawień telewizyjnych (Kresy, Przesilenie, Poletko nad jeziorem) oraz przekładów poezji rosyjskiej, białoruskiej, ukraińskiej i bułgarskiej.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w Alei Zasłużonych (A29-tuje-9)[1].

Nagrobek Józefa Lenarta na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Moje cmentarze, Józef Lenart. [dostęp 2019-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-06)].
  2. Andrzej Chąciński, Nasza mała destabilizacja - 2, w: Niniwa
  3. nota biograficzna do: Zachodem poszły dzieje. Antologia opowiadań o Ziemiach Zachodnich, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s. 721
  4. Uznanie dla twórców kultury/w/Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 706−707

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się