|
|
Ten artykuł od 2019-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Józef II, gr. Ιωσήφ Β' (ur. ok. 1360, zm. 10 czerwca 1439 we Florencji) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola od 1416 do śmierci.
Życiorys
Józef urodził się ok. 1360 r. przypuszczalnie jako naturalny syn przyszłego bułgarskiego cara, Iwana Szyszmana (1365–1393) i bizantyjskiej księżniczki. Od ok. 1393/1394 metropolita Efezu. Święty Synod wybrał go na urząd patriarszy 21 maja 1416 r.
Jako zwierzchnik Kościoła prawosławnego próbował przywrócić jurysdykcję patriarszą nad niegdysiejszymi terytoriami bizantyjskimi, znajdującymi się pod władaniem Wenecjan, zwłaszcza nad Kretą.
Patriarcha wziął udział w soborze we Florencji (przełom 1438 i 1439 r.), na którym została zawarta unia między Kościołem katolickim i prawosławnym. Józef był, podobnie jak ówczesny cesarz bizantyjski, Jan VIII Paleolog, zwolennikiem unii kościelnej, upatrując w niej sposób na uratowanie upadającego cesarstwa. Na soborze we Florencji, krótko przed swoją śmiercią, Józef uznał prymat papieski w świecie chrześcijańskim.
Wypracowany na soborze tekst unii został podpisany przez 31 przedstawicieli Kościoła wschodniego, jak również przez samego cesarza Jana VIII, jednak sama unia miała w cesarstwie wielu przeciwników i m.in. ze względów doktrynalnych nigdy w praktyce nie została urzeczywistniona. Niedługo po powrocie do Konstantynopola dwie trzecie (21) sygnatariuszy unii wyrzekło się jej, odwołując swe podpisy.
Józef zmarł w trakcie soboru we Florencji, 10 czerwca 1439 r. Jego grób znajduje się w ówczesnym kościele soborowym (bazylika Santa Maria Novella).
| Do 1204 |
|
|---|
W Nicei
1204–1261 |
|
|---|
| 1261–1453 |
|
|---|
| Po 1453 |
- Gennadiusz II Scholar (1453–1456, 1458, 1462–1463, 1464)
- Izydor II Ksantopulos (1456–1457)
- Sofroniusz I Syropulos (1463–1464)
- Joazaf (1464, 1464–1466)
- Marek II Ksylokarawes (1466)
- Symeon I z Trapezuntu (1466, 1471–1474, 1481–1486)
- Dionizy I (1466–1471, 1489–1491)
- Rafał I (1475–1476)
- Maksym III Manasses (1476–1481)
- Nefon II (1486–1488, 1497–1498, 1502)
- Maksym IV (1491–1497)
- Joachim I (1498–1502, 1504)
- Pachomiusz I (1503–1504, 1504–1513)
- Teolept I (1513–1522)
- Jeremiasz I (1522–1546)
- Joannik I (1524–1525)
- Dionizy II (1546–1555)
- Joazaf II (1555–1556)
- Metrofan III (1565–1572, 1579–1580)
- Jeremiasz II Tranos (1572–1579, 1580–1584, 1587–1595)
- Pachomiusz II (1584–1585)
- Teolept II (1585–1586)
- Mateusz II (1596, 1598–1602, 1603)
- Gabriel I (1596)
- Teofan I Karikes (1596–1597)
- Melecjusz I Pegas (1597–1598, 1601)
- Neofit II (1602–1603, 1607–1612)
- Rafał II (1603–1607)
- Tymoteusz II (1612–1620)
- Cyryl I Lukaris (1612, 1620–1623, 1623–1635, 1637–1638)
- Grzegorz IV z Amasei (1623)
- Antym II (1623)
- Cyryl II Kontares (1633, 1635–1636, 1638–1639)
- Atanazy III Patelaros (1634)
- Neofit III Nicejski (1636–1637)
- Parteniusz I (1639–1644)
- Parteniusz II (1644–1646, 1648–1651)
- Joannik II (1646–1648, 1651–1656)
- Cyryl III (1652, 1654)
- Paisjusz I (1652–1655)
- Parteniusz III (1656–1657)
- Gabriel II (1657)
- Parteniusz IV (1657–1662, 1665–1667, 1671, 1675–1676, 1684–1685)
- Dionizy III (1662–1665)
- Klemens (1667)
- Metody III (1668–1671)
- Dionizy IV Muzułmanin (1671–1673, 1676–1679, 1682–1684, 1686–1687, 1693–1694)
- Gerazym II (1673–1674)
- Atanazy IV (1679)
- Jakub (1679–1682, 1685–1688)
- Kallinik II (1688, 1689–1693, 1694–1702)
- Neofit IV (1688)
- Gabriel III (1702–1707)
- Neofit V (1707)
- Cyprian I (1707–1709, 1713–1714)
- Atanazy V (1709–1711)
- Cyryl IV (1711–1713)
- Kosma III (1714–1716)
- Jeremiasz III (1716–1726, 1732–1733)
- Paisjusz II (1726–1732, 1740–1743, 1744–1748)
- Serafim I (1733–1734)
- Neofit VI (1734–1740, 1743–1744)
- Cyryl V (1748–1751, 1752–1757)
- Kallinik III (1757)
- Serafim II (1757–1761)
- Joannik III (1761–1763)
- Samuel I Chaceres (1763–1768, 1773–1774)
- Melecjusz II (1768–1769)
- Teodozjusz I (1769–1773)
- Sofroniusz II (1774–1780)
- Gabriel IV (1780–1785)
- Prokopiusz I (1785–1789)
- Neofit VII (1789–1794, 1798–1801)
- Gerazym III (1794–1797)
- Grzegorz V (1797–1798, 1806–1808, 1818–1821)
- Kallinik IV (1801–1806, 1808–1809)
- Jeremiasz IV (1809–1813)
- Cyryl VI (1813–1818)
- Eugeniusz II (1821–1822)
- Antym III (1822–1824)
- Chryzant I (1824–1826)
- Agatangel (1826–1830)
- Konstancjusz I (1830–1834)
- Konstancjusz II (1834–1835)
- Grzegorz VI (1835–1840, 1867–1871)
- Antym IV (1840–1841, 1848–1852)
- Antym V (1841–1842)
- German IV (1842–1845, 1852–1853)
- Melecjusz III (1845)
- Antym VI (1845–1848, 1853–1855, 1871–1873)
- Cyryl VII (1855–1860)
- Joachim II (1860–1863, 1873–1878)
- Sofroniusz III (1863–1866)
- Joachim III (1878–1884, 1901–1912)
- Joachim IV (1884–1886)
- Dionizy V (1887–1891)
- Neofit VIII (1891–1894)
- Antym VII (1895–1897)
- Konstantyn V (1897–1901)
- German V (1913–1918)
- Melecjusz IV Metaksakis (1921–1923)
- Grzegorz VII (1923–1924)
- Konstantyn VI (1924–1925)
- Bazyli III (1925–1929)
- Focjusz II (1929–1935)
- Beniamin (1936–1946)
- Maksym V (1946–1948)
- Atenagoras I (1948–1972)
- Dymitr I (1972–1991)
- Bartłomiej I (od 1991)
|
|---|
