Mauger był uczniem Jacka Younga. Nowozelandczyk był sześciokrotnym indywidualnym mistrzem świata na żużlu. Czternaście razy wystąpił w finałach IMŚ.
Był ośmiokrotnie finalistą drużynowych mistrzostw świata, w tym siedmiokrotnie reprezentował Wielką Brytanię. Zdobył cztery złote, dwa srebrne i jeden brązowy medal. W barwach Nowej Zelandii wywalczył jeden złoty medal. Czternaście razy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata par, na których zdobył dwa złote, cztery srebrne i dwa brązowe medale.
W wieku 46 lat Mauger zakończył karierę sportową, która trwała 30 lat. Z kibicami pożegnał się także w Polsce. Pożegnalne turnieje zorganizowane były w Gnieźnie i Lesznie.
Był prekursorem używania przez zawodników kamperów i jako pierwszy malował żużlowe skóry w barwne wzory.
Powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych żużlowców w historii dyscypliny[4][5].
Emerytura sportowa
Po zakończeniu kariery Mauger zajmował się promowaniem żużla. W Malezji otworzył klinikę żużlową[6]. Organizował też turnieje z udziałem czołowych żużlowców świata na torach w Australii i Nowej Zelandii – coroczny cykl Ivan Mauger Golden Helmet Series[6]. Jeszcze w wieku 69 lat ścigał się na torze i potrafił zwyciężać ze znacznie młodszymi rywalami. Był on autorem kilku książek o tematyce żużlowej. Przez FIM został uhonorowany Medalem Zasługi dla Motocyklizmu[6].
Mauger był założycielem „Ivan Mauger Academy of Excellents”, która siedziby ma w Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii[6]. Pod jego okiem trenowali tacy zawodnicy jak: Hans Nielsen (czterokrotny mistrz świata), Ole Olsen (trzykrotny mistrz świata), Jason Crump (trzykrotny mistrz świata), Billy Hamill i Mark Loram (złoci medaliści w 1996 i 2000 r.), Leigh Adams (srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata) oraz Peter Collins (jeden z najlepszych brytyjskich żużlowców w historii).
Życie prywatne
Ojciec Kima Maugera, również żużlowca.
Był abstynentem. W ostatnich latach życia cierpiał na afazję i zaburzenia poznawcze. Rodzina, nie mając funduszy na kosztowne leczenie, wyprzedała wszystkie jego trofea i pamiątki sportowe[7].
↑ abcdefW latach 1962–1973 w DMŚ pod flagą Wielkiej Brytanii startowali zawodnicy Wspólnoty Narodów.
Przypisy
↑Phil Shaw: Ivan Mauger: New Zealand speedway legend who won six world titles. independent.co.uk, 2018-04-19. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
↑Robert Borowy: Żałoba przykryła światowy żużel. Odszedł mistrz nad mistrzami. przegladsportowy.pl, 2018-04-16. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).
↑Speedway’s greatest – Ivan Mauger remembered. gisborneherald.co.nz, 2018-04-17. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (ang.).
↑MariuszM.OsmędaMariuszM., Żużel. John Titman: Mauger uczył profesjonalizmu [online], PoBandzie - Portal Sportowy, 6 stycznia 2023 [dostęp 2023-10-04](pol.).
↑Telewizja PolskaT.P.S.ATelewizja PolskaT.P., Nie żyje sześciokrotny mistrz świata – Ivan Mauger [online], sport.tvp.pl, 16 kwietnia 2018 [dostęp 2023-10-04](pol.).
↑ abcdArkadiusz Adamczyk: To był Ivan Wielki! Legenda kończy dziś 77 lat. przegladsportowy.pl, 2016-10-04. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)].
↑Mateusz Puka, Odszedł arcymistrz, w: Przegląd Sportowy, 17.4.2018, s. 15.
Linki zewnętrzne
Bartłomiej Jejda: Bartłomiej Jejda: Na szczyt przez ciernie – sylwetka Ivana Maugera. sportowefakty.wp.pl, 2009-07-03. [dostęp 2018-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)]. (pol.).