Invocatio Dei – odwołanie do Boga, zwykle przez prawodawcę w akcie prawnym, szczególnie konstytucji.

Wskazanie Boga w ustawie zasadniczej, zwykle poprzez inwokację, może pełnić następujące funkcje:

  1. wskazywać źródło władzy w państwie, suwerena – np. Boga;
  2. wiązać państwo z konkretnym rozumieniem Boga w sytuacji, gdy ustrojodawca odwołuje się do skonkretyzowanego wyobrażenia Absolutu;
  3. ograniczać zakres imperium państwa poprzez związanie konstytucyjnego systemu prawa z określoną aksjologią, a nawet prawem ponadpozytywnym, które jest prawem „kontrolnym” wobec prawa pozytywnego, tj. stanowionego przez organy państwa;
  4. być wyrazem nawiązania do ciągłości dziejów i historycznego dziedzictwa narodu/państwa[1].

Przypisy

  1. por. Paweł Bała: Pod wezwaniem Boga czy Narodu? Religia a ustrój – studium przypadku polskich konstytucji. Warszawa: 2010, s. 264–265.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się