Internowanie Amerykanów pochodzenia japońskiego w czasie II wojny światowej – przymusowe przesiedlenie i internowanie przez rząd amerykański Amerykanów pochodzenia japońskiego zamieszkałych wzdłuż pacyficznego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i osadzenie w „wojennych obozach przesiedleńczych”, które miało miejsce po japońskim ataku na Pearl Harbor[1][2][3], a bezpośrednią przyczyną był tzw. incydent na Niʻihau. Internowani zostali wszyscy Amerykanie pochodzenia japońskiego zamieszkali na zachodzie USA, podczas gdy na Hawajach, gdzie licząca 150 000 osób japońska populacja stanowiła ok. ⅓ ludności, aresztowano ok. 1200[4] do 1800 osób[5].
Prezydent Franklin Delano Roosevelt autoryzował dekret nr 9066 z 19 lutego 1942 roku, który pozwolił dowódcom wojskowym na wyznaczenie stref wojskowych, z których dowolna osoba może być usunięta. Na mocy tego prawa każda osoba pochodzenia japońskiego została usunięta z zachodniej części kraju, obejmującej Kalifornię, większość Oregonu i Waszyngtonu oraz część Arizony. W 1944 roku Sąd Najwyższy podtrzymał konstytucyjność wysiedleń[6].
W 1988 roku władze USA w odpowiednim dokumencie przeprosiły rodziny wszystkich internowanych osób, wypłacono również poszkodowanym przez te działania 1,6 miliarda dolarów odszkodowań[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
