ResponseEve, a responsive template by SiGa

Indura
Індура
	; Kościół Św. Trójcy
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	grodzieński
Sielsowiet	Indura
Wysokość	139 m n.p.m.
Populacja (2009); • liczba ludności	; 1360
Nr kierunkowy	+375 15(2)
Kod pocztowy	231712
Tablice rejestracyjne	4
	Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Indura
	Położenie na mapie Białorusi Indura
	53°27′37″N 23°53′00″E/53,460278 23,883333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Indura (biał. Індура) – wieś (agromiasteczko) na Białorusi, w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, ok. 25 km na południe od Grodna. Siedziba sielsowietu.

Dawne miasteczko w powiecie grodzieńskim. Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Aleksandra Newskiego)^[2] i rzymskokatolickiej (pw. Trójcy Przenajświętszej).

Historia

W X-XI wieku założono tu gród obronny^[3]. W końcu XVIII wieku było to miasto magnackie położone w powiecie grodzieńskim województwa trockiego^[4].

Osobny artykuł: Bitwa pod Indurą.

Indura została wyzwolona po dwumiesięcznej bolszewickiej okupacji 24 września 1920 r. przez polskie oddziały II Brygady 21 Dywizji Piechoty Górskiej gen. Andrzeja Galicy. Walki trwały od godziny 8. rano w ciągu całego dnia z uwagi na zacięty opór bolszewików. Według Tadeusza Kutrzeby Indura przechodziła z rąk do rąk w ciągu dnia kilka razy. Udało się na stałe opanować miasteczko dopiero o godz. 22., po czym brygada po krótkim odpoczynku ruszyła w kierunku Niemna do Komotowa. Prowadząc natarcie ze strony Odelska na Indurę oddziały 21. Dywizji Górskiej stoczyły zacięte walki z cofającymi się oddziałami bolszewickimi pod Żarnówką Małą i Wielką. Według Janusza Odziemkowskiego w walkach o Indurę Dywizja Górska straciła około 200 żołnierzy. Miejsce spoczynku żołnierzy polskich poległych w tych walkach nie jest znane.

Za II Rzeczypospolitej siedziba wiejskiej gminy Indura.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasteczko zamieszkiwało 2.323 osoby, wśród których 546 było wyznania rzymskokatolickiego, 68 prawosławnego a 1.709 mojżeszowego. Jednocześnie 769 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 41 białoruską, 1.507 żydowską, 5 rosyjską a 1 łotewską. Było tu 336 budynków mieszkalnych^[5].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2800 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy ostatecznie zlikwidowali getto. Żydów wywieziono do obozu w Kiełbasinie^[6].

Zabytki

cerkiew prawosławna pw. św. Aleksandra Newskiego, 1881
kościół katolicki pw. Św. Trójcy z 1815 r.
mogiła 8 żołnierzy Wojska Polskiego z 1920 roku na cmentarzu parafialnym – po lewej stronie głównej alei bliżej muru
cmentarz żydowski
Wielka Synagoga z 1885 przy ul Żydowskiej^[7]
mykwa przy ul. Gorkiego 6

Bibliografia

Indura i Żytorodź. biol.uni.torun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
Indura w wortalu Radzima.org
Indura, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 278 .
Indura, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 612 .

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
↑ Храм святого благоверного Александра Невского д.Индура. orthos.org. [dostęp 2020-12-08]. (ros.).
↑ Olczak i inni, Archeologia Puszczy Białowieskiej. Dzieje osadnictwa na terenie polskiej części Puszczy Białowieskiej od epoki kamienia do końca XVIII stulecia, 2022, s. 297, DOI: 10.23858/Waw/k/004 [dostęp 2022-12-16] (pol.).
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 97.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 30 .
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 895 .
↑ Wielka Synagoga w Indurze (ul. Żydowska) | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-03-18] .

[spis-1] Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).

[2] Храм святого благоверного Александра Невского д.Индура. orthos.org. [dostęp 2020-12-08]. (ros.).

[3] Olczak i inni, Archeologia Puszczy Białowieskiej. Dzieje osadnictwa na terenie polskiej części Puszczy Białowieskiej od epoki kamienia do końca XVIII stulecia, 2022, s. 297, DOI: 10.23858/Waw/k/004 [dostęp 2022-12-16] (pol.).

[4] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 97.

[:02-5] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 30 .

[6] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 895 .

[7] Wielka Synagoga w Indurze (ul. Żydowska) | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-03-18] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Przynależność wojewódzka	województwo trockie gubernia słonimska (1795–1796) gubernia litewska (1797–1801) gubernia grodzieńska (1801–1915) okręg wileński pod ZCZW (1919–1920) i TZTPiE (1920) okręg nowogródzki (1920–1921) woj. białostockie (1921–1939)
Miasta (1919–1939)	Druskieniki Grodno Indura Krynki Skidel
Gminy wiejskie (1919–1939)	Berszty Brzostowica Mała Brzostowica Wielka Dubno Gudziewicze Hołynka Hornica Hoża Indura Jeziory Kamionka (do 1929 →) Krynki Łasza Łunna Marcinkańce (od 1925) Massalany (do 1922) Mosty Porzecze Skidel Wielkie Ejsymonty (od 1922) Wiercieliszki Wołpa Żydomla

ResponseEve, a responsive template by SiGa

Historia

Zabytki

Bibliografia

Przypisy

Witaj

Źródło

Odsyłacze

Podziel się