bogini duch powietrza | |
Ilmatar (praca Roberta Ekmana) | |
Występowanie |
mitologia fińska |
---|---|
Rodzina | |
Dzieci |
7 synów (7 sił przyrody) |
Ilmatar – Bogini w mitologii fińskiej. W Kalevali, fińskiej epopei narodowej, Ilmatar była dziewiczym duchem i Boginią powietrza[1] była nazywana także córką powietrza i matką siedmiu synów (siedmiu sił przyrody)[2].
Imię Ilmatar pochodzi od fińskiego słowa ilma oznaczającego „powietrze” (ang. air) i żeńskiego przyrostka -tar, odpowiadającego angielskiemu „-ress”. Zatem jej imię oznacza tyle co „Airress”, czyli „powietrzna pani” bądź „żeński duch powietrza. W Kalevali czasami nazywano ją też Luonnotar, co oznacza „kobiecy duch natury” (fiński luonto, „natura”)[3].
Została ona zapłodniona przez morze i wiatr i w ten sposób została matką Väinämöinena.
Jean Sibelius skomponował poemat symfoniczny Luonnotar na sopran i orkiestrę w 1913 roku. W tej pracy mityczne pochodzenie ziemi i nieba, opowiedziane w wyrazistych wersetach z Kalevali, staje się intensywną sybelowską metaforą nieubłaganej siły – nawet terroru całego stworzenia – w tym artysty. Jedno z najbardziej fascynujących dzieł kompozytora, orbituje naprzemiennie między dwoma pomysłami muzycznymi. Jak dowiedzieliśmy się na początku, są to migoczące poruszenia stale rosnących możliwości i wsparte dysonansowymi, statycznymi uderzeniami harfy, zaklęte udręczone okrzyki samego „ducha natury” (Luonnotar), noszącego w sobie dziecię.
W języku polskim fińskie imię żeńskie Ilmatar jest nieodmienne[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.