 Igor Łarionow podczas meczu Legend (2008) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo |
rosyjska |
| Wzrost |
173 cm |
| Pozycja |
napastnik |
| Uchwyt |
lewy |
| Draft |
NHL 1985, numer: 214 (11 runda) |
| |
Igor Nikołajewicz Łarionow, ros. Игорь Николаевич Ларионов (ur. 3 grudnia 1960 w Woskriesiensku) – rosyjski hokeista, reprezentant ZSRR i Rosji, trzykrotny olimpijczyk, trener.
Chimik Woskriesiensk (1977-1981) CSKA Moskwa (1981-1989)
Vancouver Canucks (1989-1992)
HC Lugano (1992-1993)
San Jose Sharks (1993-1995) Detroit Red Wings (1995-2000) Florida Panthers (2000) Detroit Red Wings (2000-2003) New Jersey Devils (2003-2004)
Brunflo IF (2005-2006)Trzykrotny zdobywca Pucharu Stanleya z Detroits Red Wings: 1997, 1998 i 2002. Zakończył karierę dwoma meczami jako zawodnik szwedzkiego Brunlo IF, zaliczając w nich jednego gola i trzy asysty. W lidze NHL rozegrał 921 spotkań, zdobywając w nich 169 goli i mając 475 asyst.
Razem z nim w ataku występowali Władimir Krutow i Siergiej Makarow. Była to jedna najskuteczniejszych trójek napastników w latach 80. na świecie, zwana „Atakiem KLM” (od pierwszych liter nazwisk). Ponadto piątka meczowa (ich trójka oraz dwaj obrońcy Wiaczesław Fietisow i Aleksiej Kasatonow) nosiła przydomek „Zielona Jednostka” (od zielonych koszulek noszonych przez nich podczas treningów)[1][2].
Podobnie jak Wiaczesław Fietisow, był pionierem w NHL, jeśli chodzi o hokeistów byłego ZSRR. Obecnie po zakończeniu kariery sportowej zajął się prowadzeniem firmy w branży handlu winem[3].
Uczestniczył w turniejach Canada Cup 1981, 1984, 1987, Super Series 1983 i 1989, mistrzostw świata w 1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1989, zimowych igrzysk olimpijskich 1984, 1988, 2002, Pucharu Świata 1996 i w meczu Rendez-vous ’87.
W sezonie KHL (2008/2009) pełnił stanowisko dyrektora operacji hokejowych w klubie SKA Sankt Petersburg. W późniejszym czasie podjął pracę trenerską Federacji Hokeja Rosji. Przy reprezentacji Rosji do lat 20 był asystentem w sztabie (2019/2020), a potem głównym trenerem (2020/2021), a ponadto był selekcjonerem kadry seniorskiej w turniejach Euro Hockey Tour (2020/2021) i Deutschland Cup (2021/2022). 1 maja 2022 został ogłoszony głównym trenerem drużyny Torpedo Niżny Nowogród[4][5].
Złoty medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1978, 1980 z ZSRR Złoty medal Canada Cup: 1981 z ZSRR Złoty medal mistrzostw świata: 1983, 1986, 1989 z ZSRR Złoty medal igrzysk olimpijskich: 1984, 1988 z ZSRR
Brązowy medal mistrzostw świata: 1985 z ZSRR
Srebrny medal mistrzostw świata: 1987 z ZSRR Srebrny medal Canada Cup: 1987 z ZSRR Brązowy medal igrzysk olimpijskich: 2002 z Rosją Złoty medal mistrzostw ZSRR (8 razy): 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989 z CSKA Moskwa
Puchar ZSRR (1 raz): 1988 z CSKA Moskwa Puchar Europy (8 razy): 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989 z CSKA Moskwa Presidents’ Trophy: NHL, 2002 z Detroit Red Wings Clarence S. Campbell Bowl: 1997, 1998, 2002 z Detroit Red Wings Puchar Stanleya (3 razy): 1997, 1998, 2002 z Detroit Red Wings
| |
| Trener | |
|---|---|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
