Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji.
Uwagi: Nazwy miejscowości we współczesnym brzmieniu, dalsze losy majątku. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Miasteczko Iwieniec stanowiło własność Sołłohubów już w XVI wieku. Po zakończeniu procesu sądowego w 1743 r. oraz po dokupieniu sąsiednich Starzynek Iwinieckich (1745 r.) i wykupieniu szeregu majątków szlacheckich powstały rozległe dobra ziemskie, których centrum znajdowało się w Iwieńcu, a które nazywano hrabstwem iwienieckim.
Hrabstwo iwienieckie było zarządzane przez syna Jana Michała, Antoniego Sołłohuba, generała artyleriilitewskiej, żonatego z Brygidą z Radziwiłłów (córka Mikołaja Faustyna Radziwiłła). Po śmierci ojca Antoni Sołłohub odziedziczył hrabstwo. Z kolei po śmierci Antoniego w 1759 r. zarządzane było przez wdowę, a następnie stało się własnością wnuka podskarbiego, Jerzego Sołłohuba[1], posła na sejm 1776 r., starosty ejszyskiego. Hrabstwo odziedziczyła w 1777 r. wdowa Marianna, 2-vo Brühlowa, starościna warszawska, żona Alojzego Fryderyka Brühla[2]. Po jej przedwczesnej śmierci (1782) Iwieniec stał się dziedzictwem nieletniej prawnuczki podskarbiego Sołłohuba, Józefy Sołłohubówny[3]. W 1783–1784 r. toczył się proces w Trybunale Głównym Litewskim w Wilnie i proces eksdywizorski[4][5] w Iwieńcu w sprawie uregulowania zadłużeń powstałych jeszcze za życia Jerzego Sołłohuba.
Opis
Według stanu z 1784 r. hrabstwo obejmowało następujące wsie i folwarki:
↑Jerzy Sołłohub h. Prawdzic. genealogia.plewako.pl. [dostęp 2013-07-18].
↑Marianna Potocki h. Pilawa. genealogia.plewako.pl. [dostęp 2013-07-18].
↑Józefa Sołłohub h. Prawdzic. genealogia.plewako.pl. [dostęp 2013-07-18].
↑Eksdywizja. W: Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. II. Warszawa: P. Laskauer i W. Babicki, 1901. Cytat: Eksdywizja w prawie litewskiem, a potioritas w pr. polskiem, była to nazwa postępowania sądowego, które pomiędzy wierzycieli wydzielało z majątku dłużnika ziemię w naturze, długami przeładowaną. Podział taki dopełniały sądy eksdywizorskie, a zdarzało się nieraz, że całe fortuny pańskie szły w podział pomiędzy licznych wierzycieli..brak strony w książce
↑Stanisław J. Plewako: Dekret eksdywizyjny Hrabstwa Iwienieckiego z 1784 r.. iwieniec.eu. [dostęp 2013-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)].
Bibliografia
Opis parafii Diecezji Wileńskiej z 1784 roku pod redakcją prof. Józefa Maroszka
Linki zewnętrzne
Stanisław J. Plewako: Inwentarz Iwieńca 1780 r.. iwieniec.eu. [dostęp 2013-07-18].
Stanisław J. Plewako: Herb Hrabstwa Iwienieckiego. iwieniec.eu. [dostęp 2013-07-18].
Uchwała Towarzystwa Rodu Plewako nr 2/2011 z dnia 26 września 2011 r. w sprawie ustanowienia herbu Hrabstwa Iwienieckiego i warunków jego używania (dostęp 2013-07-18)
Witaj
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.