Hrabstwo Ribagorza (Ribagorça) (kat. Comtat de Ribagorça/arag. Condato de Ribagorza/łac. Comitatus Ripacurtiae) – historyczne hrabstwo związane z Królestwem Nawarry. Leżało u stóp Pirenejów pomiędzy rzekami Esera i Noguesa Ribagorza, a najważniejszym miastem było Benabarre. Na wschodzie graniczyło z hrabstwem Pallars, na zachodzie z Sobrarbe. Obecnie są tereny należące do comarki Ribagorza ze stolicą w Graus i zachodniej części Alta Ribagorça.
Początkowo mogło być powiązane z Marchią Hiszpańską; pierwszy wymieniany w dokumentach hrabia Ribagorzy to Galindo (w 833 roku). Pierwszy potwierdzony historycznie władca to Rajmund I. Od początku X wieku hrabstwo było zmuszone do płacenia trybutu Aragonii. Po 1019/20 roku król Nawarry Sancho III Wielki podbił jego tereny i połączył z Sobrarbe. Po jego śmierci trafiły do jednego z synów Gonzalo Sáncheza, ale już w 1045 podbił je jego przyrodni brat Ramiro I, król Aragonii. W późniejszych czasach Ribagorza była jeszcze dwa razy wydzielana z Aragonii. Po raz pierwszy uczynił to Jakub II Sprawiedliwy dla swego młodszego syna Piotra (otrzymał również Empúries i Prades). Po śmierci jego wnuka teren wrócił do korony. Po raz drugi Ribagorza wydzielono dla nieślubnego syna Jana II Aragońskiego, Alonso, wielkiego mistrza zakonu Calatrava. Linia od niego pochodząca wygasła utrzymała się u władzy formalnie do 1598 roku.
W 1587 r. król Filip II Habsburg postanowił odebrać hrabstwo jego posiadaczowi, księciu Villahermosie. Wiązało się to z jego polityką unifikacji posiadanych ziem. Popierali go w tych dążeniach mieszkańcy hrabstwa. Na przeszkodzie temu stanął Najwyższy Sędzia Aragonii, Jan z Lanuzy, który uznał działania króla za bezprawne. Wtedy jeszcze królowie musieli liczyć się z jego opiniami. Te nie przypadły z kolei do gustu mieszkańcom hrabstwa, którzy zbuntowali się przeciwko Villahermosie. Bunt został jednak krwawo stłumiony, a przywódcy zamordowani. Wówczas królewski doradca, Chinchón, wysłał do Ribagorzy wojska, który usunęły Villahermosę z tych terenów. Aragonia pogrążyła się jednak w chaosie. Na drogach rozpoczęły się napady na królewskie transporty z pieniędzmi. Formalnie Ribagorza została włączona do korony hiszpańskiej na mocy dekretów de Nueva Planta z 1717.
Nie jest jasne pochodzenie dynastii. Choć wiadomo, że byli wasalami Karolingów, spekuluje się, że mogli być z nimi spokrewnieni. Imiona hrabiów wskazują też na powiązania z hrabiami Tuluzy (rządzącymi w Pallars od 848 do 871; hrabiowie Rajmund i Bertrand) oraz z Aragonią/Katalonią (Isarn, Miro).
Pierwszą spisaną historią hrabstwa był XV-wieczny dokument Fragmentum historicum ex cartulario Alaonis
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.