.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktorka teatralna |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1880– |
| Odznaczenia | |
 
| |
Honorata Leszczyńska z Rapackich (ur. 16 maja 1864 w Czerniowcach, zm. 18 stycznia 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, występowała na deskach warszawskich teatrów.
Była córką Wincentego Rapackiego i Józefiny Rapackiej, siostrą Wincentego Rapackiego, żoną aktora Bolesława Leszczyńskiego, matką Jerzego Leszczyńskiego.
Od dzieciństwa wychowywała się w atmosferze teatralnej. Jako dziecko występowała w krakowskim teatrze w dziecięcych rolach. Po przeprowadzce w 1870 z rodzicami do Warszawy ukończyła Instytut Maryjski, następnie kształciła się pod kierunkiem ojca. Na scenie debiutowała 5 września 1880 w warszawskim Teatrze Rozmaitości w roli Klary w Ślubach panieńskich.
Jej najlepsze role sceniczne to kreacje w dramatach Blizińskiego, Szekspira, Ibsena, Słowackiego. Występując w Poskromieniu złośnicy tak zachwyciła Stanisława Wyspiańskiego, że postanowił ją sportretować (Portret Honoraty Leszczyńskiej w roli Katarzyny z Poskromienia złośnicy Williama Shakespeare’a, 1894). Często wyjeżdżała na występy gościnne. Grała również w Krakowie.
Była członkiem zasłużonym Związku Artystów Scen Polskich.
Honorata Leszczyńska spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera A-4-28)[1][2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
