Kraj | |
---|---|
Tytuły |
cesarze rzymscy |
Założyciel | |
Pochodzenie etniczne |
Hohenstaufowie − dynastia niemieckich władców, w większości również cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego i książąt Szwabii. Niemiecka nazwa dynastii pochodzi od nazwy zamku Staufen w Szwabii. Dynastia panowała w okresie 1079–1266.
Założycielem dynastii był Fryderyk I[1] (zm. 1105), książę Szwabii (stąd używana jest także nazwa dynastia szwabska), ożeniony z Agnieszką, siostrą cesarza Henryka V. Ich młodszy syn Konrad został w 1127 wybrany na króla niemieckiego jako Konrad III (zm. 1152). Do 1135 był antykrólem wobec wybranego wcześniej Lotara Saskiego z Supplinburga. Dopiero po jego śmierci w 1138 objął pełną władzę.
Fryderyk I Barbarossa (zm. 1190, od 1155 cesarz) prowadził aktywną politykę w całej Europie. W 1157 na podstawie układu w Krzyszkowie złożył mu hołd polski książę-princeps Bolesław IV Kędzierzawy. Dzięki małżeństwu jego syna Henryka VI z Konstancją, c. Rogera II króla sycylijskiego Hohenstaufowie przejęli również od 1194 władzę nad południowymi Włochami.
Od końca XII wieku Hohenstaufowie musieli rywalizować o koronę cesarską z dynastią Welfów. Śmierć Konrada IV w 1254 rozpoczęła tzw. okres Wielkiego Bezkrólewia w Niemczech. Okres ten zakończył się dopiero w 1273 wybraniem Rudolfa I hrabiego Habsburga. Dynastia wygasła wraz ze śmiercią syna Konrada IV, księcia Szwabii i króla Sycylii Konradyna. Zginął w 1268 ścięty na rozkaz Karola I Andegaweńskiego, nowego władcy Sycylii i Neapolu.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.