Siatka rozpięta na hipersferze dwuwymiarowej w rzucie ortogonalnym
Rzut na płaszczyznę siatki rozpiętej na hipersferze trójwymiarowej

Hipersfera (gr. υπερ hyper „nad, ponad” i σφαῖρα sphaîra „kula, piłka”) – uogólnienie klasycznej sfery na dowolną liczbę wymiarów.

Definicja formalna

Dla dowolnej liczby naturalnej hipersfera o promieniu jest zdefiniowana jako zbiór punktów w przestrzeni euklidesowej -wymiarowej, które znajdują się w odległości od wybranego punktu środkowego gdzie jest dowolną dodatnią liczbą rzeczywistą, a to dowolnie wybrany punkt w przestrzeni -wymiarowej[1]:

Jest to n-wymiarowa rozmaitość w -wymiarowej przestrzeni euklidesowej[1]. W szczególności:

  • hipersfera 0-wymiarowa to para punktów na końcach odcinka[2],
  • hipersfera 1-wymiarowa to okrąg na płaszczyźnie[3],
  • hipersfera 2-wymiarowa to klasyczna sfera w przestrzeni 3-wymiarowej, powierzchnia klasycznej kuli[4],
  • hipersfera 3-wymiarowa to sfera w 4-wymiarowej przestrzeni euklidesowej.

Hipersferę o promieniu jednostkowym i środku umieszczonym w początku układu współrzędnych nazywa się sferą jednostkową i oznacza [5]. Sfera -wymiarowa stanowi brzeg kuli -wymiarowej. Dla hipersfery są rozmaitościami jednospójnymi o stałej dodatniej krzywiźnie.

Współrzędne

Zbiór punktów w przestrzeni -wymiarowej który tworzy hipersferę, opisuje równanie

gdzie:

– punkt środkowy,
– promień.

Hiperkula

 Zobacz też: hiperkula.

Przestrzeń ograniczoną przez hipersferę nazywa się -wymiarową hiperkulą. Hiperkula jest domknięta, jeśli zawiera hipersferę, lub otwarta, jeśli jej nie zawiera. W szczególności:

  • hiperkula 1-wymiarowa to odcinek,
  • hiperkula 2-wymiarowa to koło,
  • hiperkula 3-wymiarowa to kula.

Rozmiar

Objętość wnętrza

Ogólny wzór na objętość, a ściślej miara Lebesgue’a obszaru ograniczanego przez hipersferę -wymiarową o promieniu który jest hiperkulą -wymiarową, ma postać:

gdzie jest stałym współczynnikiem proporcjonalności zależnym od wymiaru przestrzeni i wynosi

w którym to funkcja Γ.

Wzór na współczynnik upraszcza się, gdy rozpatruje się oddzielnie wymiary stopni parzystych[6]

i nieparzystych[6]

Zestawienie wartości współczynników
Wymiar
n
Współczynnik
Dziesiętne
przybliżenie
Klasyczna
interpretacja
0 1,00000 punkt
1 2,00000 długość odcinka
2 3,14159 pole koła
3 4,18879 objętość kuli
4 4,93480  
5 5,26379  
6 5,16771  
7 4,72478  
8 4,05871  

Rozmiar obszaru ograniczonego hipersferą jednostkową jest największy w przestrzeni 5-wymiarowej. W przestrzeniach o liczbie wymiarów rozmiar zaczyna maleć, zmierzając do zera w nieskończoności

Powierzchnia

Ogólny wzór na powierzchnię hipersfery -wymiarowej można uzyskać, obliczając pochodną objętości hiperkuli -wymiarowej względem promienia[7]

gdzie podobnie jak dla objętości, jest stałym współczynnikiem proporcjonalności zależnym od wymiaru przestrzeni i wynosi

Zestawienie wartości współczynników
Wymiar
n-1
Współczynnik
Dziesiętne
przybliżenie
Klasyczna
interpretacja
–1  0,00000
0  2,00000 liczba punktów tworzących sferę
1  6,28318 długość okręgu
2 12,56637 powierzchnia kuli
3 19,73920
4 26,31894
5 31,00627
6 33,07336
7 32,46969

Wśród hipersfer jednostkowych największą powierzchnię ma hipersfera 6-wymiarowa (w przestrzeni 7-wymiarowej). Dla hipersfer o wymiarach ich rozmiar zaczyna maleć i zmierza do zera, gdy liczba wymiarów rośnie do nieskończoności

Wymiary ułamkowe

 Osobny artykuł: miara Hausdorffa.

Wzory na i można zastosować dla dowolnych liczb rzeczywistych w których istnieje uzasadnienie poszukiwania powierzchni sfery lub objętości kuli, gdy nie jest dodatnią liczbą całkowitą.

Obszar w przestrzeni -wymiarowej jako funkcja ciągła
Powierzchnia jednostkowej sfery -wymiarowej
Objętość jednostkowej kuli -wymiarowej

Współrzędne hipersferyczne

Analogicznie do współrzędnych sferycznych, w euklidesowej przestrzeni trójwymiarowej definiuje się system współrzędnych hipersferycznych dla dowolnej przestrzeni -wymiarowej, w których składowymi są promień i współrzędnych kątowych gdzie zawiera się w przedziale a pozostałe współrzędne kątowe w przedziale

Jeśli przez oznaczy się współrzędne kartezjańskie, to ich wartości można wyznaczyć jako:

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Karol Gryszka, Anomalie kul i kostek, „Delta”, październik 2018 [dostęp 2018-11-25].
  • Zachary Treisman, A young person’s guide to the Hopf fibration, „arXiv”, 9 sierpnia 2009, arXiv:0908.1205.

Linki zewnętrzne

  • Exploring Hyperspace with the Geometric Product (ang.)
  • Eric W. Weisstein, Hypersphere, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się