| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1934 |
|---|---|
| Data śmierci |
30 października 2023 |
| Minister edukacji narodowej | |
| Okres |
od 24 października 1987 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Henryk Jan Bednarski (ur. 22 czerwca 1934 w Małkini Górnej, zm. 30 października 2023[2]) – polski socjolog, polityk, działacz komunistyczny, minister edukacji narodowej w rządzie Zbigniewa Messnera.
Syn Nikodema i Janiny. Absolwent Wydziału Humanistycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1963) oraz Wyższej Szkoły Partyjnej przy Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w Moskwie (1973). Doktor nauk humanistycznych (1971), doktor habilitowany (1976), profesor nadzwyczajny (1984).
Członek Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956) i Związku Młodzieży Wiejskiej (1957–1975). Działacz i członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1954. Sekretarz propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w Tucholi (1960–1963), przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego ZMW w Bydgoszczy (1963–1969), dyrektor, sekretarz generalny i prezes Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego (1969–1972). Od 1969 pracownik naukowy Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, kierownik Zakładu Socjologii i Statystyki (1969–1977), prorektor (1978–1980). W 1984 został profesorem WSP w Bydgoszczy.
Kierownik Wydziału Nauki i Oświaty Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy (1973–1978), dyrektor Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Bydgoszczy (1980), w latach 1980–1983 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy. Następnie był w latach 1983–1987 sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR. Członek Komitetu Centralnego PZPR od 1983 roku. Od 24 października 1987 do 14 października 1988 był ministrem edukacji narodowej w rządzie Zbigniewa Messnera. Od maja 1985 roku do lipca 1986 roku był przewodniczącym Komisji Nauki i Oświaty KC PZPR[3]. Przewodniczący Komisji Ideologicznej Komitetu Centralnego PZPR (1986–1988). W latach 80. wchodził również w skład Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR Nowe Drogi, a od 1986 przewodniczył Radzie Redakcyjnej periodyku teoretycznego KC PZPR Ideologia i polityka.
W latach 1986–1989 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W 1983 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1987–1991 był prezesem Zarządu Głównego TPPR aż do rozwiązania tej organizacji.
Był dziekanem Wydziału Pedagogicznego Mazowieckiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu[4].
Autor ponad 100 rozpraw naukowych, popularnonaukowych, publicystycznych i recenzji; artykuły z zakresu problematyki funkcjonowania współczesnych rodzin wiejskich, sytuacji i roli społecznej kobiet wiejskich, aspiracji zawodowych uczniów i adaptacji zawodowej absolwentów szkół rolniczych, sytuacji kadrowej w rolnictwie, społeczno-kulturowych funkcji szkoły, roli inteligencji na wsi, aktywności społeczno-politycznej różnych grup społecznych i funkcjonowania partii. Sprawował funkcję prezesa zarządu głównego, a następnie honorowego przewodniczącego stowarzyszenia Społecznego Towarzystwa Polska-Ukraina.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
