Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Valbella | |||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Heini Hemmi (ur. 17 stycznia 1949 w Churwalden) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski i mistrz świata, a także zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w klasyfikacji giganta.
Największy sukces osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku 1976, zdobywając złoty medal w slalomie gigancie. Wyprzedził swego rodaka Ernsta Gooda oraz Ingemara Stenmarka ze Szwecji. Po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce, tracąc do prowadzącego Włocha Gustava Thöniego 1,22 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał drugi wynik, co dało mu jednak najlepszy czas łączny i zwycięstwo z przewagą 0,20 sekundy nad Goodem. Na tych samych igrzyskach wystartował także w slalomie, jednak nie zdołał ukończyć rywalizacji. Były to jego jedyne starty olimpijskie.
W slalomie gigancie zajął też czwarte miejsce na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978. Walkę o brązowy medal przegrał z Willim Frommeltem z Liechtensteinu o 0,12 sekundy.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w grudniu 1969. Pierwsze punkty wywalczył 11 stycznia 1970 w Wengen, zajmując piąte miejsce w slalomie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 2 marca 1975 w kanadyjskiej miejscowości Garibaldi, gdzie był drugi w gigancie. Rozdzielił na podium Stenmarka i Thöniego. Łącznie 13 razy był na podium, w tym odniósł cztery zwycięstwa w gigancie: 18 marca 1976 w Mont-Sainte-Anne, 12 grudnia 1976 w Val d’Isère, 2 stycznia 1977 w Ebnat-Kappel oraz 24 stycznia 1977 w Adelboden. Ostatni raz na podium stanął 19 marca 1979 w Furano, zajmując drugie miejsce w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1976/1977, kiedy to zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta wywalczył Małą Kryształową Kulę. W klasyfikacji giganta był czwarty w sezonach 1977/1978 i 1978/1979 oraz szósty w sezonie 1974/1975.
Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Szwajcarii: w gigancie w latach 1974, 1975 i 1978 oraz w slalomie w latach 1973 i 1976. W 1976 został wybrany sportowcem roku w Szwajcarii. W 1979 zakończył karierę.
Po zakończeniu kariery sportowej założył firmę Heval, produkującą sprzęt sportowy[1]. Jest także jednym z członków komitetu organizacyjnego zawodów Pucharu Świata w Lenzerheide[2].
Jego młodszy brat, Christian Hemmi, również uprawiał narciarstwo alpejskie.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 10 lutego | 1976 | Innsbruck | Gigant | 3:26,97 min | - | - |
DNF | 14 lutego | 1976 | Innsbruck | Slalom | 2:03,29 min | - | Piero Gros |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 8 lutego | 1970 | Val Gardena | Slalom | 1:39,47 min | +4,49 s | Jean-Noël Augert |
DNF | 10 lutego | 1974 | Sankt Moritz | Slalom | 1:49,98 min | - | Gustav Thöni |
1. | 10 lutego | 1976 | Innsbruck | Gigant | 3:26,97 min | - | - |
DNF | 14 lutego | 1976 | Innsbruck | Slalom | 2:03,29 min | - | Piero Gros |
4. | 2 lutego | 1978 | Garmisch-Partenkirchen | Gigant | 3:02,52 min | +2,34 s | Ingemar Stenmark |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.