Hadar
β Centauri
Ilustracja
Beta Centauri to jasna gwiazda po prawej, po lewej Alfa Centauri
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Rektascensja

14h 03m 49,405s[1]

Deklinacja

−60° 22′ 22,93″[1]

Paralaksa (π)

0,00832 ± 0,00050[1]

Odległość

392 ± 25 ly
120,2 ± 7,7 pc

Wielkość obserwowana

0,61m[2]

Ruch własny (RA)

−33,27 ± 0,50 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−23,16 ± 0,41 mas/rok[1]

Prędkość radialna

5,9 ± 3,8 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

gwiazda potrójnabłękitne olbrzymy

Typ widmowy

B1 III[1][3]

Wielkość absolutna

−4,78m[2]

Wiek

14,1 ± 0,6 mln lat[4]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

6960 pc[2]

Mimośród

0,0557[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J14034938-6022226
Cordoba Durchmusterung: CD−59°5054
Boss General Catalogue: GC 18971
Katalog Henry’ego Drapera: HD 122451
Katalog Hipparcosa: HIP 68702
Katalog jasnych gwiazd: HR 5267
SAO Star Catalog: SAO 252582
Agena

Hadar (Beta Centauri, β Cen) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura, jedenasta co do jasności gwiazda nocnego nieba (obserwowana wielkość gwiazdowa: 0,61m)[3]. Odległa od Słońca o około 390 lat świetlnych[2]. Jej wielkość absolutna to −4,78m[2].

Nazwa

Tradycyjna nazwa Hadar wywodzi się od arabskiego ‏أرض‎ Ḥaḍar, „ziemia”. Nazwy Hadar i Wezen lub Wazn były dawniej niekonsekwentnie przypisywane gwiazdom Beta Centauri, Alfa Centauri i innym z gwiazdozbiorów Gołębia i Wielkiego Psa[3][5]. Inna nazwa, Agena, wywodzi się od łac. genus, „kolano” i odnosi do położenia w gwiazdozbiorze Centaura[3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zaleca użycie nazwy Hadar dla określenia tej gwiazdy[6].

Charakterystyka obserwacyjna

Hadar pomaga znaleźć południowy biegun niebieski

Hadar to druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura i jedna z najjaśniejszych gwiazd nocnego nieba[3]. Alfa i Beta Centauri są nazywane „wskaźnikami południa”, bo pomagają znaleźć na niebie pozbawiony jasnych gwiazd południowy biegun niebieski. Znajduje się on blisko punktu przecięcia prostej prostopadłej do linii łączącej te gwiazdy i linii będącej przedłużeniem dłuższej „poprzeczki” Krzyża Południa. Co więcej, biegun południowy znajduje się bardzo blisko połowy wyimaginowanego odcinka łączącego na niebie Hadar i Achernara, inną jasną gwiazdę południowego nieba[7].

Charakterystyka fizyczna

Hadar jest gwiazdą potrójną[3][8].

Składnik A to ciasny układ spektroskopowo podwójny[4], składający się z dwóch gwiazd należących do typu widmowego B1 (zob. diagram Hertzsprunga-Russella), obiegających wspólny środek masy układu po mocno wydłużonych orbitach; jeden pełny obieg zajmuje im 357 dni[3]. Temperatura tych gwiazd jest rzędu 25 000 K, ich promienie są równe około 9 promieni Słońca, a masa każdej z nich jest ok. 14,7 razy większa od słonecznej[3] (według innej pracy, zakładającej odległość 352 lat świetlnych od układu, masy tych gwiazd wynoszą odpowiednio 10,7 ± 0,1 M i 10,3 ± 0,1 M[4]. Jedna z tych gwiazd, a być może nawet obie, jest gwiazdą zmienną typu Beta Cephei[3]. Są sklasyfikowane jako olbrzymy, ale prawdopodobnie są to wciąż gwiazdy ciągu głównego, które dopiero staną się czerwonymi olbrzymami; ich późniejszy los zależy od rzeczywistej masy, obecne oszacowania wskazują, że obie gwiazdy zakończą życie w eksplozji supernowej, lecz jeśli masy byłyby dostatecznie małe (bliżej 8 mas Słońca), mogą stać się masywnymi białymi karłami[3].

Wokół tego układu podwójnego w odległości co najmniej 120 au krąży składnik B, a obieg wokół centralnej pary zajmuje mu co najmniej 225 lat[3]. Jest on gwiazdą typu widmowego B[3] o wielkości gwiazdowej 3,95m[8]. Na niebie dzieli go od centralnej pary odległość 0,4 sekundy kątowej (pomiar z 2014 roku)[8].

Z terenów Polski nie można obserwować tej gwiazdy, należy do obiektów widocznych jedynie z południowej półkuli.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g Beta Centauri w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f Anderson E., Francis C.: HIP 68702. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l Jim Kaler: HADAR (Beta Centauri). [w:] STARS [on-line]. 2009-07-10. [dostęp 2014-05-05]. (ang.).
  4. a b c M. Ausseloos, C. Aerts, K. Lefever, J. Davis, P. Harmanec. High-precision elements of double-lined spectroscopic binaries from combined interferometry and spectroscopy Application to the β Cephei star β Centauri. „Astronomy & Astrophysics”. 455 (1), s. 259-269, sierpień 2006. DOI: 10.1051/0004-6361:20064829. (ang.). 
  5. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Dover Publishing, 1963, s. 154.
  6. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2017-06-22].
  7. Brian Ventrudo: How to Find the South Celestial Pole. One-Minute Astronomer, 2011-03-21. [dostęp 2017-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-27)]. (ang.).
  8. a b c Mason et al.: WDS J14038-6022AB. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się