 HMS E1 | |
| Historia | |
| Stocznia |
HM Dockyard Chatham, Chatham |
|---|---|
| Położenie stępki |
14 lutego 1911 |
| Wodowanie |
9 listopada 1912 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
6 maja 1913 |
| Wycofanie ze służby |
3 kwietnia 1918 |
| Los okrętu |
samozatopienie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
676 ton (wynurzony), |
| Długość |
54 metry |
| Zanurzenie |
4,7 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki disla 1750 KM, dwa silniki elektryczne 600 KM | |
| Prędkość |
15 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm | |
| Załoga |
30 |
HMS E1 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w HM Dockyard Chatham, w Chatham. Okręt został wodowany 9 listopada 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 6 maja 1913 roku.
W 1914 roku E1 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem LCdr. Noel F. Laurence'a[1].
Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, 5 kwietnia 1918 roku, załoga zatopiła E1 u wejścia do portu w Helsingfors Bay w Helsinkach[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.