Gwidon z Toskanii (ur. w 896[1], zm. w 930[2]) – władca Toskanii[1], drugi mąż Marozji, wpływowej kobiety w Rzymie[2].
Życiorys
Był synem markiza Toskanii, Adalberta II i Berty, córki władcy longobardzkiego, Lotara II[1]. W 915 roku, po śmierci swojego ojca, odziedziczył po nim władzę i tytuły markiza Toksanii i hrabiego Lukki[2]. W latach 916-920 przebywał w więzieniu w Mantui[2]. Gdy zmarł Alberyk I, Gwido został drugim mężem Marozji i miał z nią trójkę dzieci (m.in. Teodorę i Bertę)[2]. Władzę w Toksanii przejął po nim jego brat, Lambert[2].
Przypisy
- ↑ a b c Lindsay Brook: Popes and pornocrats in the early middle ages – 2c. Guido/Wido of Tuscany. Foundation for Medieval Genealogy, 2003. s. 8. [dostęp 2012-11-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Marchesi di Tuscany: Guido. Foundation for Medieval Genealogy. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
Bibliografia
- Gilbert Dagron, Pierre Riche, Andre Vauchez: Historia chrześcijaństwa. T. 4: Biskupi, mnisi i cesarze 610-1054. Warszawa: Krupski i S-ka, 1999, s. 625-627. ISBN 83-86117-31-1.
Margrabiowie Toskanii |
- Bonifacy I (812–813)
- Bonifacy II (828–834)
- Aganus (835–845)
- Adalbert I (847–886)
- Adalbert II Bogaty (886–915)
- Gwidon (915–929)
- Lambert (929–931)
- Boso 931–936
- Hubert ze Spoleto (936–961)
- Hugon Wielki (961–1001)
- Bonifacy (1002–1012)
- Rainier (1014–1024)
- Bonifacy III (1027–1052)
- Fryderyk (1052–1055)
- Beatrycze de Bar (1052–1076)
- Godfryd I (1054–1069)
- Godfryd II (1069–1076)
- Matylda (1076–1115)
- Welf II (1089–1095)
- Konrad von Scheiern (1120–1127)
- Henryk (1135–1139)
- Ulryk von Attems (1139–1152)
- Welf VI (1152–1167)
- Filip Szwabski (1195–1197)
|
---|
Władcy Florencji | |
---|
Wielcy książęta Toskanii | |
---|
Królestwo Etrurii | |
---|
Wielcy książęta Toskanii | |
---|