Gunnar Gunnarsson (ur. 18 maja1889, zm. 21 listopada1975) – islandzki pisarz, piszący jednak głównie po duńsku. Wychował się w biedzie w miejscowości Valþjófsstaður w dolinie Fljótsdalur oraz w Ljótsstaðir w fiordzieVopnafjörður. Mimo trudności, stał się jednym z najchętniej czytanych nowelistów w Danii i Niemczech. Kilka z jego powieści i nowel zostało przetłumaczonych na język polski (m.in. przez Leopolda Staffa)[1], w tym:
Czarne Ptaki (Svartfugl) przed 1930, wznowienie w 1965
Ludzie z Borg 1930
Okręty na niebie (Skip á himnum) 1938
Saga Islandzka (Borgarattin) 1930
Siedem dni Ciemności (Salir) 1930
Życie minęło jak sen (Nótt og draumur) 1938
Kirken paa Bjerget (tom 1-5, 1923-1928, wydanie polskie 1938).
Bibliografia
Módurminning – Wspominając matkę (1906)
Vorljód – Pieśni wiosny (1906)
Digte (1911)
Ormarr Ørlygsson. Af Borgslægtens Historie – Ludzie z Borg (1912)
Gæst den enøjede. Af Borgslægtens Historie (1913)
Den danske frue på Hof. Af Borgslægtens Historie (1913)
Den unge Ørn. Af Borgslægtens Historie (1914)
Livets Strand – Brzeg życia 1915)
Varg i Veum (1916)
Drengen (1917)
Små Skuespil (1917)
Små Historier (1918)
Edbrødre – Zaprzysiężeni bracia (1918)
Landnám – Zasiedlenie
Salige er de enfoldige (1920)
Ringen (1921)
Dyret med glorien (1922)
Små historier (1922)
Den glade gård – Radosna zagroda (1923)
Leg med strå – Zabawa ze słomą, biograficzna (1923)
Skibe på himlen – Statki na niebie, biograficzna (1925)
Natten og drømmen – Noc i marzenie (1926)
Det nordiske rige (1927)
Den uerfarne rejsende (1927)
Hugleik den hårdtseljende – Hugleik żeglujący z trudem (1928)