| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1952 |
| Wzrost |
180 |
| Gra |
leworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1969 |
| Zakończenie kariery |
1992 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
62 |
| Najwyżej w rankingu |
2 (30 kwietnia 1975) |
| Australian Open |
W (1978, 1979) |
| Roland Garros |
W (1977) |
| Wimbledon |
QF (1975, 1976) |
| US Open |
W (1977) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
16 |
| Najwyżej w rankingu |
13 (21 maja 1979) |
| Australian Open |
2R (1977I) |
| Roland Garros |
SF (1975) |
| Wimbledon |
3R (1976) |
| US Open |
QF (1975) |
Guillermo Vilas (ur. 17 sierpnia 1952 w Mar del Plata) – argentyński tenisista, zwycięzca 4 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Guillermo Vilas jest najbardziej utytułowanym tenisistą w historii Argentyny[1]. Zwyciężył w 62 turniejach zawodowych, w tym 4 o randzie Wielgiego Szlema. Triumfował w French Open 1977, US Open 1977, Australian Open 1978 i Australian Open 1979, stając się pierwszym zawodnikiem z Ameryki Południowej, który wygrał w zawodach tej kategorii[2]. Jest również finalistą 42 imprez. Wśród przegranych finałów Argentyńczyka są French Open 1975, French Open 1978 i French Open 1982 oraz Australian Open 1977 ze stycznia. Najwyżej w rankingu ATP World Tour był na 2. miejscu.
W grze podwójnej tenisista argentyński triumfował w 16 turniejach i 10 razy był finalistą.
W latach 1970–1984 reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. W 1981 Argentyna w składzie z Vilasem osiągnęła pierwszy finał w turnieju, ulegając ostatecznie Stanom Zjednoczonym. Bilans Vilasa w zawodach w singlu to 45–10, a w deblu 12–14.
W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3].
Do Vilasa należało kilka rekordów. Do kwietnia 2017 był zawodnikiem z największą liczbą tytułów singlowych na podłożu ziemnym[4]. Wynik ten poprawił Rafael Nadal. Nadal pobił też rekord 53 wygranych meczów z rzędu na cegle Vilasa w maju 2006[5].
W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Vilas został umieszczony na 24. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[6].
W lutym 2016 nazwano kort centralny obiektu Buenos Aires Lawn Tennis Club im. Guillermo Vilasa[1].
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 czerwca 1975 | French Open, Paryż | Ceglana |  Björn Borg
|
2:6, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 9 stycznia 1977 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  Roscoe Tanner
|
3:6, 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 czerwca 1977 | French Open, Paryż | Ceglana | Brian Gottfried
|
6:0, 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 2. | 11 września 1977 | US Open, Forest Hills | Ceglana | Jimmy Connors
|
2:6, 6:3, 7:6, 6:0 |
| Finalista | 3. | 11 czerwca 1978 | French Open, Paryż | Ceglana | Björn Borg
|
1:6, 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 31 grudnia 1978 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  John Marks
|
6:4, 6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 2 stycznia 1980 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | John Sadri
|
7:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 4. | 24 maja 1982 | French Open, Paryż | Ceglana | Mats Wilander
|
6:1, 6:7, 0:6, 4:6 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
