Papież Biskup Rzymu | |
Data i miejsce urodzenia |
brak danych |
---|---|
Data śmierci |
28 listopada 741 |
Miejsce pochówku | |
Papież | |
Okres sprawowania |
18 marca 731–28 listopada 741 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Pontyfikat |
18 marca 731 |
Czczony przez | |
---|---|
Wspomnienie |
Grzegorz III (ur. w Syrii, zm. 28 listopada 741[1]) – święty Kościoła katolickiego, 90. papież w okresie od 18 marca 731 do 28 listopada 741[2].
Z pochodzenia był Syryjczykiem. Tuż po pogrzebie poprzedniego papieża został wybrany przez aklamację, którą wyraził oklaskami rzymski lud[1]. Był ostatnim papieżem zatwierdzonym przez bizantyńskiego egzarchę Rawenny[1]. 1 listopada 731 zwołał w Rzymie synod, na którym potępił edykt cesarza Leona III z 730, wprowadzający ikonoklazm oraz ekskomunikował tych, którzy niszczyli święte obrazy[1]. Wówczas cesarz, by wywrzeć nacisk na Grzegorza, wysłał flotę, która jednak zatonęła[1]. Wobec tego, Leon III podporządkował patriarsze Konstantynopola Italię i Sycylię, które wcześniej podlegały Rzymowi[1].
Gdy w 733 roku Rawenna została zajęta przez Longobardów, papież przyczynił się do jej odzyskania przez egzarchę Eutychiusza[1]. W 739 i 740 roku, zagrożony najazdem Longobardów zwrócił się o pomoc do Karola Młota, który jednak był zajęty wojną z Arabami, wdzierającymi się do Francji[2]. W przyszłości zwrot ku Frankom okazał się krokiem owocnym politycznie, ponieważ wzmocnił on prestiż i wpływy Rzymu[3][2].
W czasie jego pontyfikatu, cesarz Leon III praktycznie skonfiskował majątki kościelne, nakładając niemożliwe do spłaty podatki na kościoły rzymskie[2]. Dodatkowo patriarcha Konstantynopola nakazał tytułować się patriarchą „ekumenicznym”, co papież uznał za zdradę polityczną i kościelną[2].
Nadał paliusz arcybiskupowi Bonifacemu i mianował go legatem w Germanii[2]. Utrzymywał też bliskie stosunki z Kościołem w Anglii – nadał paliusze: biskupowi Egbertowi z Yorku i arcybiskupowi Canterbury Tatwinowi, a tego ostatniego mianował także wikariuszem na całą Anglię[1]. Był ostatnim nie-Europejczykiem na tronie Piotrowym aż do wyboru papieża Franciszka w 2013.
Jego święto liturgiczne jest obchodzone w Kościele katolickim 10 grudnia[4].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.