Gramatyczność, gramatykalność[1][2] – termin odnoszący się do wypowiedzeń, oznaczający zgodność danego wypowiedzenia z zasadami gramatyki, które zostały zinternalizowane przez (rodzimego) użytkownika języka[3][4]. Gramatyczność komunikatu językowego nie świadczy automatycznie o jego akceptowalności, która jest uzależniona również od czynników semantycznych[5][6].
Gramatycznymi nazywa się takie wypowiedzenia, które są uznawane przez native speakerów za dopuszczalne (w sposób konwencjonalny)[7]. Gramatyczność ma charakter względny i różni się na gruncie różnych odmian języka – np. dane zdanie może być gramatyczne w pewnym dialekcie, ale niegramatyczne w języku standardowym[8][9]. Umiejętność generowania sformułowań gramatycznych charakteryzuje każdego użytkownika języka[10]. Jednakże nie wszystkie spontaniczne wypowiedzenia są gramatyczne; również wypowiedzenia pozbawione tej cechy mogą być odnotowywane przez gramatyki opisowe[3].
W tradycji normatywistycznej (m.in. w nauczaniu języka) gramatyczność to zgodność danego wypowiedzenia z usankcjonowanymi normami gramatycznymi, nawiązującymi zwykle do pewnego „wyższego” lub literackiego rejestru języka[11]. Lingwistyczne pojęcie gramatyczności jest jednak pozbawione implikacji preskryptywnej, sugerowanej przez potoczne poglądy. Kwestia dopuszczenia danego wypowiedzenia przez gramatykę normatywną nie rzutuje na jego gramatyczność w ujęciu językoznawczym[12][13].
Nie zawsze wprowadza się ścisłe rozróżnienie między gramatycznością a szerzej pojmowaną akceptowalnością[6]. Różnicę między gramatycznością a akceptowalnością uwydatnia zdanie Colourless green ideas sleep furiously[12]. Gramatyczność uważa się za pojęcie binarne (dane wypowiedzenie albo jest gramatyczne, albo nie jest), akceptowalność może zaś występować w różnym stopniu nasilenia[14]. Można przyjąć, że akceptowalność odnosi się do intuicji native speakera (która ocenia wypowiedzenie nie tylko pod kątem gramatyczności, ale również innych wzorców), a gramatyczność do zasad gramatyki sformułowanych na podstawie rodzimej znajomości języka[4].
W opisach lingwistycznych wypowiedzenia niegramatyczne i nieakceptowalne oznacza się gwiazdką lub znakiem zapytania[15].
Zobacz też
|
Zobacz hasła gramatyczność i gramatyczny w Wikisłowniku
|
Przypisy
- ↑ PrzemysławP. Chojnowski PrzemysławP., Krzysztof Lipiński, „Vademecum tłumacza” – recenzja, „Język Polski”, nr 4, 2001, s. 302 .
- ↑ FranciszekF. Grucza FranciszekF., Zagadnienia metalingwistyki. Lingwistyka – jej przedmiot, lingwistyka stosowana, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Komunikacji Specjalistycznej i Interkulturowej – Uniwersytet Warszawski, 2017 (Dzieła wybrane 8), s. 160 [dostęp 2023-10-06] .
- ↑ a b Hulst 2005 ↓, s. 30–31.
- ↑ a b LilianeL. Haegeman LilianeL., JacquelineJ. Gueron JacquelineJ., English Grammar: A Generative Perspective, Hoboken: John Wiley & Sons, 1998, s. 18, ISBN 978-0-631-18838-4 [dostęp 2024-02-24] (ang.).
- ↑ FrantišekF. Čermák FrantišekF., Jazyk a jazykověda: přehled a slovníky, wyd. 4, Praha: Karolinum Press, 2011, s. 131, ISBN 978-80-246-2360-3, OCLC 878145746 (cz.).
- ↑ a b FrantišekF. Štícha FrantišekF., Gramatičnost, [w:] PetrP. Karlík, MarekM. Nekula, JanaJ. Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 (cz.).brak strony (książka)
- ↑ Endley 2010 ↓, s. xxxii.
- ↑ Endley 2010 ↓, s. xxxiii.
- ↑ RodneyR. Huddleston RodneyR., Introduction to the Grammar of English, Cambridge: Cambridge University Press, 1984, s. 48–49, DOI: 10.1017/CBO9781139165785, ISBN 978-0-521-29704-2, ISBN 978-1-139-16578-5, ISBN 978-0-521-22893-0 (ang.).
- ↑ Hulst 2005 ↓, s. 24.
- ↑ Marie Nilsenová: Acceptability/Grammaticality. W: Siobhan Chapman, Christopher Routledge (red.): Key Ideas in Linguistics and the Philosophy of Language. Edinburgh: Edinburgh University Press, 2009, s. 1–2. DOI: 10.3366/j.ctt1g09vvm. ISBN 978-0-7486-2618-2, ISBN 978-0-7486-2619-9. ISBN 978-0-7486-3142-1. OCLC 857590406. (ang.).
- ↑ a b Crystal 2008 ↓, s. 219.
- ↑ Endley 2010 ↓, s. xxxii–xxxiii.
- ↑ Gary D. Prideaux, William J. Baker: Strategies and Structures: The processing of relative clauses. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 1986, s. 63–64, seria: Current Issues in Linguistic Theory 46. DOI: 10.1075/cilt.46. ISBN 978-90-272-8626-0. (ang.).
- ↑ Crystal 2008 ↓, s. 5.
Bibliografia
- DavidD. Crystal DavidD., A Dictionary of Linguistics and Phonetics, wyd. 6, Malden: Blackwell Publishing, 2008, DOI: 10.1002/9781444302776, ISBN 978-1-4051-5296-9, ISBN 978-1-4443-0277-6, OCLC 873604136 (ang.).
- Martin J.M.J. Endley Martin J.M.J., Linguistic Perspectives on English Grammar: A Guide for EFL Teachers, Charlotte: Information Age Publishing (IAP), 2010, ISBN 978-1-61735-170-9, OCLC 698587626 (ang.).
- Harry van derH. Hulst Harry van derH., A Mind for Language, Dubuque: Kendall/Hunt Publishing Company, 2005, ISBN 978-0-7575-1829-4, OCLC 612633141 (ang.).
