 Plaza Venezuela, Caracas | |
| Informacje ogólne | |
| Waluta | |
|---|---|
| Bank centralny | |
| Rok podatkowy |
rok kalendarzowy |
| Dane statystyczne | |
| PKB (nominalny) |
215,3 mld USD (2017) |
| PKB (ważony PSN) |
389,4 mld USD (2017) |
| PKB per capita |
12 400 USD (2017) |
| Wzrost PKB |
-12% (2017) |
| Struktura PKB |
rolnictwo 4,4% |
| Inflacja |
27 364% (maj 2018)[1] |
| Wymiana handlowa | |
| Eksport |
29,16 mld USD (2017) |
| Towary eksportowane |
ropa naftowa i produkty ropopochodne, boksyt, aluminium, minerały, chemikalia, produkty rolnicze |
| Główni partnerzy |
Stany Zjednoczone 35,1%, Indie 17,2%, Chińska Republika Ludowa 14,1%, Antyle Holenderskie 8%, Singapur 5,3%, Kuba 4,1% (2016) |
| Import |
17,75 mld USD (2017) |
| Towary importowane |
produkty rolnicze, zwierzęta gospodarskie, surowce naturalne, maszyneria, sprzęt transportowy, materiały konstrukcyjne, sprzęt medyczny, produkty ropopochodne, leki, chemikalia, produkty z żelaza i stali |
| Główni partnerzy |
Stany Zjednoczone 22,1%, Chińska Republika Ludowa 14,3%, Brazylia 7,4%, Kolumbia 4,2% (2016) |
| Zatrudnienie | |
| Struktura zatrudnienia |
rolnictwo 7,3% |
| Stopa bezrobocia |
33% (2018)[2] |
| Wskaźniki jakości życia | |
| Ludność poniżej progu ubóstwa |
87% (2018)[3] |
| Współczynnik Giniego |
39 (2011) |
Gospodarka Wenezueli – jest gospodarką opartą głównie na ropie naftowej.
Gospodarka kraju bazuje na złożach ropy naftowej, której sprzedaż generuje ponad 90% eksportu i ponad połowę produktu krajowego brutto[4]. Ponadto Wenezuela posiada bogate zasoby gazu ziemnego, żelaza, niklu, węgla, boksytów, fosfatów, cynku, a także miedzi, złota i diamentów[5].
Według danych na 2016 rok 88 na 100 osób posiada telefon komórkowy i 60 na 100 ma dostęp do internetu. Wydatki na edukację stanowią 6,9% PKB. Osoby dorosłe z nadwagą stanowią 25,6% społeczeństwa[6].
Od późnych lat czterdziestych do 1970 Wenezuela była największym eksporterem ropy na świecie[7]. Hugo Chávez został wybrany na prezydenta w grudniu 1998 roku i objął ten urząd w lutym 1999 roku. Rok później ceny ropy szybko wzrosły. Chávez zmienił następnie politykę gospodarczą na bardziej socjalistyczną w porównaniu z jego poprzednikami i uzależnił gospodarkę Wenezueli od wysokich cen ropy naftowej[8].
W 1999 w Wenezueli było 13 tysięcy przedsiębiorstw. Do 2016 liczba ta spadła do 4 tysięcy[9]. W 2013 Wenezuela miała najwyższy wskaźnik ubóstwa (Global Misery Index) na świecie[10]. W 2014 roku 48% ludności żyło w ubóstwie, w 2017 – już ponad 87%. W tym samym roku Wenezuelczycy schudli średnio o 11 kilogramów. Jest to spowodowane m.in. hiperinflacją i brakiem towarów w sklepach[3]. Od 2014 roku inflacja zaczęła gwałtownie rosnąć od 50% do 27 364% (2018)[11][1]. Jednym z największych przedsiębiorstw w kraju jest PDVSA, działające w przemyśle petrochemicznym. W 2003 roku po antyrządowych strajkach pracowników zwolniono prawie 20 000 osób. W wydobyciu ropy Wenezuela plasuje się na trzecim miejscu na kontynencie amerykańskim, po Stanach Zjednoczonych i Meksyku (2005)[12]. W 2005 pozyskano 155 mln ton tego surowca[12]. Całkowita dzienna produkcja w PDVSA – wenezuelskim państwowym przedsiębiorstwie petrochemicznym – spadła z 3 mln baryłek w roku 1998 do 2,4 mln w roku 2013[13].
W listopadzie 2017 roku agencja ratingowa Standard & Poor’s przyznała krajowi rating SD „selektywna niewypłacalność” po tym, jak Wenezuela nie spłaciła swojego długu[14][15]. Rezerwy walutowe państwa na przestrzeni lat 2011–2017 szybko spadły z 30 miliardów dolarów do 9,6[16]. Organizacje takie jak Amnesty International czy Organizacja Narodów Zjednoczonych zaoferowały pomoc, jednak rząd odmówił[17]. Od 2016 roku nasiliło się racjonowanie wody. Ludność otrzymuje wodę kilka razy w miesiącu, co doprowadziło do kradzieży wody z basenów, budynków publicznych czy ciężarówek dostarczających wodę do hoteli[18].
Od 2014 roku wiele osób wzięło udział w protestach antyrządowych. Do 2018 roku zginęło w nich ponad 120 osób[19].
W lutym 2018 Centralny Bank Wenezueli ogłosił dewaluację waluty o 99,6%[20]. Wenezuelski boliwar jest najmniej wartościową walutą na świecie, z kursem 1 dolara amerykańskiego za 25 tysięcy boliwarów (2018)[21][22]. W 2018 roku rząd w ramach walki z kryzysem wydał kryptowalutę Petro[23].
Głównymi uprawami są: kukurydza, ryż, fasola, soczewica i maniok oraz ziemniaki, kawa i kakaowiec[5]. Poza tym uprawiana jest trzcina cukrowa, bawełna, sezam, agawa sizalowa, orzeszki ziemne, tytoń oraz liczne warzywa i owoce[5]. Jako grunty orne użytkowane jest tylko 3% powierzchni kraju[5].
W Wenezueli jest 96 189 km dróg i 447 km torów kolejowych[6].
Główne porty morskie to La Guaira, Maracaibo, Puerto Cabello i Punta Cardon[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
