Gitara hawajska – odmiana gitary, która wykształciła się w kulturze muzycznej Hawajów. Początkowo, od zwykłej gitary akustycznej różniła się strojem i techniką gry, lecz z czasem przekształciła się w samodzielny instrument.
Gitara hawajska nie ma ustalonego stroju. Strojona jest zwykle w skalach durowych w zależności od potrzeb i upodobań artysty.
Liczba strun gitary hawajskiej jest też zmienna i dochodzi do ośmiu.
Na gitarze hawajskiej gra się na siedząco, trzymając ją na kolanach. Struny dociska się do podstrunnicy za pomocą metalowego lub szklanego przedmiotu, zwykle walca trzymanego w palcach lub szerokiej obrączki założonej na palec tzw. slide. Przedmiot przesuwany wzdłuż struny powoduje wydobywanie z niej przeciągłego, śpiewnego tonu (glissando).
Gitara hawajska została wynaleziona prawdopodobnie około roku 1855, a poza Hawajami pierwszy raz zaprezentowana w 1915 na Panama-Pacific International Exposition w San Francisco. Na fali zainteresowania muzyką hawajską zdobyła wielką popularność w Ameryce. Została także zaadaptowana jako instrument bluesowy (jednak stosowana jest niezwykle rzadko) i muzyki country.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
