 George Hamilton (2009) | |
| Imię i nazwisko |
George Stevens Hamilton IV |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Zawód |
aktor, producent filmowy, reżyser |
| Współmałżonek |
Alana Stewart (1972–1975; rozwód) |
| Lata aktywności |
od 1952 |
George Hamilton, właśc. George Stevens Hamilton IV (ur. 12 sierpnia 1939 w Memphis) – amerykański aktor, okazjonalnie reżyser i producent filmowy[1].
Laureat Złotego Globu dla najbardziej obiecującego debiutanta i Nagrody Saturna w kategorii najlepszy aktor.
12 sierpnia 2009 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard[2][3].
Urodził się w Memphis[4] w Tennessee jako syn Anne Lucille „Teeny” (z domu Stevens)[5] i George’a Williama „Spike’a” Hamiltona[6]. Jego ojciec, kompozytor, dyrygent, lider orkiestry jazzowej i wiceprezes ds. sprzedaży perfum Evian[6], pochodził z Newport[6], a matka pochodziła z Hopkinsville[5]. Jego ojciec był pochodzenia angielskiego[7]. Miał młodszego brata Davida[8], a z wcześniejszego związku matki miał przyrodniego brata Williama S. Pottera[9]. Ze względu na tournée ojca, rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania w stanie Arkansas, Los Angeles, Bostonie i Nowym Jorku.
W 1944 między rodzicami Hamiltona pojawiły się trudności małżeńskie, które ostatecznie siedem lat po ślubie doprowadziły do rozwodu[5]. Matka wyszła po raz trzeci za mąż za Carletona Hunta, a jej czwartym mężem był sportowiec Jesse Spalding[5]. Ojciec ożenił się z June Howardd, z którą Hamilton w wieku 12 lat miał stosunki seksualne[8] i ponownie później, gdy był dorosły[10].
Uczęszczał do wielu szkół średnich, w tym do prywatnej Hackley School w Tarrytown. Ostatni rok nauki spędził w Palm Beach High[11] w Palm Beach na Florydzie, gdzie w 1957 niewiele brakowało mu do ukończenia. Tam rozwijał swoją pasję do teatru[11], z za występ w szkolnym przedstawieniu Alana Jaya Lernera/Fredericka Loewe’a Brigadoon Hamilton otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na Florydzie w konkursie sponsorowanym przez Uniwersytet Florydy[12]
Po przybyciu do Hollywood, znalazł agenta, Hy Siegera z Mitchell Gertz Agency i zawarł kontrakt z wytwórnią filmową MGM. W wieku trzynastu lat zadebiutował kinową rolą Noaha – służącego Andrew Jacksona (Lionel Barrymore) w westernie Samotna gwiazda (Lone Star, 1952)[13] u boku Avy Gardner i Clarka Gable’a. Jego kreacja Roberta Cole’a w dramacie kryminalnym Zbrodnia i kara (Crime and Punishment U.S.A., 1959) na motywach powieści Fiodora Dostojewskiego przyniosła mu Złoty Glob dla najbardziej obiecującego debiutanta i nominację do nagrody BAFTA dla najlepszego aktora zagranicznego[14]. W 1960 zdobył Złoty Laurel.
Wystąpił w takich filmach jak: Dom od wzgórza (Home From the Hill (1960), Ci wspaniali młodzi ludożercy (All the Fine Young Cannibals, 1960) z Robertem Wagnerem i Natalie Wood, Gdzie są ci chłopcy (Where the Boys Are, 1960), Obłąkana przez miłość (By Love Possessed (1961) z Laną Turner i Viva Maria! (1965) z Jeanne Moreau i Brigitte Bardot. Jako Włoch Fabrizio Naccarelli w melodramacie Światło na Piazza (Light in the Piazza, 1962) z Olivią de Havilland otrzymał nominację do nagrody BAFTA dla najepszego aktora zagranicznego. W 1966 jego profesjonalna kariera załamała się, gdy wyszły na jaw spotkania z Lyndą Bird Johnson (córką ówczesnego prezydenta Johnsona), które były ochraniane przez agentów FBI i szeroko rozgłaszane[15]. W rezultacie wybuchła prasowa awantura. Hamilton niechętnie przyjmował role, pojawił się dopiero w serialu Ocaleni (The Survivors, 1969) jako Duncan Carlyle.
Powrócił triumfalnie na kinowy ekran w roli hrabiego Vladimira Draculi, który wyrusza do Nowego Jorku w poszukiwaniu kandydatki na żonę, w parodii Miłość od pierwszego ukąszenia (Love at First Bite, 1979), za którą był uhonorowany nagrodą Saturna i nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie komediowym lub musicalu. Kolejną nominację do Złotego Globu zdobył za podwójną rolę – szlachetnego Don Diego Vegi i jego zaginionego przed lat homoseksualnego brata–bliźniaka Bunny’ego Wigglesa (Misia Kręcipupci) w kręconej w Meksyku parodii klasycznych filmów o Zorro pt. Zorro, ostrze szpady (Zorro, the Gay Blade, 1980)[16], gdzie także pełnił funkcję producenta. Francis Ford Coppola obsadził go w roli prawnika B.J. Harrisona w filmie Ojciec chrzestny III (The Godfather, Part III, 1990).
Na małym ekranie grał w dramacie telewizyjnym Pasożyty (The Users, 1978) z Jaclyn Smith i Johnem Forsythe’em, operze mydlanej ABC Dynastia (1985–1986) jako podstępny reżyser Joel Abrigore, miniserialu Monte Carlo (1986) u boku Joan Collins, telewizyjnym westernie Pokerzystka Alicja (Poker Alice, 1987) jako niespełniony pisarz z Elizabeth Taylor w roli tytułowej[17] oraz miniserialu P.T. Barnum (1999).
Był obsadzony w westernie Człowiek który kochał Tańczącą Kotkę (The Man Who Loved Cat Dancing, 1973) z Burtem Reynoldsem, komedii Off Key (2001) jako Armand Dupres – jeden z trzech największych tenorów i komediodramacie Woody’ego Allena Koniec z Hollywood (Hollywood Ending, 2002). W latach 1995–1996 wraz z byłą żoną Alaną Stewart był także gospodarzem talk-show „na żywo” George & Alana Show. Prowadził program Wredny Klan, w Polsce nadawany przez stację VH1.
W 2000 na scenie Marines Memorial Theatre w San Francisco występował w roli Andrew Makepeace’a Ladda III w spektaklu A.R. Gurneya Listy miłosne (Love Letters)[18] z Joan Collins. W 2001 trafił na Broadway w roli prawnika Billy’ego Flynna w musicalu Chicago[19]. Od jesieni 2011 grał rolę Georgesa, właściciela rewii drag queen w produkcji objazdowej Jerry’ego Hermana/Harveya Fiersteina La Cage aux Folles[20].
W kanadyjskiej telewizyjnej familijnej komedii przygodowej Super święta (Very Cool Christmas, 2004) był Świętym Mikołajem. W 2005 wziął udział w nagraniu scen dialogowych do komputerowej gry sensacyjnej Marc Ecko’s Getting Up: Contents Under Pressure jako burmistrz Sung, wykazujący totalitarne skłonności polityk, trzymający w garści całe miasto New Radius. W 2009 premierę miał komediodramat Richarda Loncraine’a Zawsze tylko ty (My One and Only) z Renée Zellweger; scenariusz, inspirowany prawdziwą historią z dzieciństwa George’a Hamiltona w latach 50. XX wieku na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, którą Hamilton opowiedział producentowi Mervowi Griffinowi, napisał Charlie Peters[21]
Nazywany był najsłynniejszym hollywoodzkim pożeraczem damskich serc[22] obok Warrena Beatty[23]. Romansował z Mamie Van Doren (1959), Vanessą Redgrave (1966), Britt Ekland (1972), Susan Saint James (1978), Morgan Fairchild (1985), Joan Collins (1986), Elizabeth Taylor (1987-1988), Denice D. Lewis (1989–1991), Danielle Steel (1999–2000)[24] oraz poprzednią pierwszą damą Filipin – Imeldą Marcos (1990)[25].
W październiku 1968 związał się z aktorką Alaną Kaye Collins Stewart[26], z którą się 29 października 1972 zawarł związek małżeński. Mają syna Ashleya (ur. 30 września 1974). Rozwiódł się 13 października 1976[27]. W latach 1999–2002 był związany z Kimberley Backford. Mają syna George’a Thomasa (ur. 2000)[28].
Został wyznawcą Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
