_zoom.svg)
.gif)
Geografia Singapuru – dziedzina nauki zajmująca się badaniem Singapuru pod względem geograficznym.
Republika Singapuru[1] jest wyspiarskim państwem-miastem w Azji Południowo-Wschodniej, położonym na wyspie Singapur oraz kilkudziesięciu mniejszych okolicznych wyspach, na południowym krańcu Półwyspu Malajskiego. Singapur jest jednym z najbardziej rozwiniętych państw świata.
Singapur to państwo-miasto położone w Azji Południowo-Wschodniej, na południowym krańcu Półwyspu Malajskiego, ok. 137 km na północ od równika, obejmuje główną wyspę Singapur (576 km²[2]) i ok. 60 małych przybrzeżnych wysepek[3], z których największe to[2]:
Brak granic lądowych[6]. Singapur jest od północy oddzielony wodami cieśniny Johor Strait od Malezji, a od południa Cieśniną Singapurską od Indonezji[3]. Długość linii brzegowej to 193 km[6].
Według singapurskiego urzędu statystycznego powierzchnia kraju wynosi 728,3 km² (stan na 2020 rok)[7][a]. Singapur prowadzi aktywną politykę pozyskiwania lądu z morza – w 1965 roku powierzchnia kraju wynosiła 580 km², a do końca 2030 roku rząd planuje powiększyć ją do 780 km²[8].
Kraj jest nizinny[2]. Dwie trzecie wyspy Singapur, zbudowanej przede wszystkim ze skał granitowych[2], znajduje się poniżej 15 m n.p.m.[3] – średnia wysokość wyspy to 17 m n.p.m.[2] W jej środkowej części znajduje się Bukit Timah (162 m n.p.m. [b])[3] – najwyższe wzniesienie kraju[2]. W centrum wyspy znajdują się również wzgórza Panjang i Mandai[3]. Na zachodzie i południu ciągną się niższe wzniesienia, zbudowane ze skał osadowych, m.in. Mount Faber[3]. Wschodnią część wyspy tworzy niski płaskowyż, zbudowany z piasków i żwirów, poprzecinany dolinami[3].
Singapur leży w strefie klimatu równikowego[2] w obszarze monsunowym[3]. Cechą klimatu singapurskiego są wysokie i stałe temperatury, duże ilości opadów i wysoki poziom wilgotności[3].
Średnie miesięczne temperatury wahają się od 25 °C w styczniu do 27 °C w czerwcu[2]. Amplitudy dobowe nie przekraczają 7 °C[3]. Najwyższa zarejestrowana temperatura na terenie Singapuru wynosiła 36 °C[3].
Dodatkowym czynnikiem wpływającym na klimat Singapuru jest obecność akwenów morskich. Opady są wysokie i utrzymują się na średnim poziomie 2500 mm rocznie[2]. Opady są całoroczne, największe wartości opadowe notuje się w miesiącach zimowych (od listopada do marca), kiedy wieje monsun północno-wschodni, a najmniejsze kiedy wieje monsun południowo-zachodni (od maja do września)[3]. Kwiecień i październik charakteryzują się intensywnymi popołudniowymi ulewami i burzami[3].
| Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rekordy maksymalnej temperatury [°C] | 29.9 | 31.0 | 31.4 | 31.7 | 31.6 | 31.2 | 30.8 | 30.8 | 30.7 | 31.1 | 30.5 | 29.6 | 30,9
|
| Rekordy minimalnej temperatury [°C] | 23.1 | 23.5 | 23.9 | 24.3 | 24.6 | 24.5 | 24.2 | 24.2 | 23.9 | 23.9 | 23.6 | 23.3 | 23,9 |
| Opady [mm] | 198 | 154 | 171 | 141 | 158 | 140 | 145 | 143 | 177 | 167 | 252 | 304 | 2150 |
| Wilgotność [%] | 83 | 82 | 83 | 84 | 84 | 83 | 83 | 83 | 84 | 84 | 86 | 87 | 84 |
| Źródło: Światowa Organizacja Meteorologiczna[9] 2021-08-10 | |||||||||||||
| Źródło #2: wetterkontor.de[10] 2021-08-10 | |||||||||||||
Singapur posiada gęstą sieć krótkich strumieni o niskich spadkach[3]. Wiele strumieni, zwłaszcza tych odpływających na północ, ma szerokie ujścia z namorzynami, które rozciągają się daleko w głąb lądu[3]. Najdłuższa rzeka to Seletar — ma 16 km długości[2].
Pomimo wysokich opadów deszczu władze kraju są zmuszone importować wodę pitną z Malezji, ponieważ nie ma warunków na jej magazynowanie[11]. Singapur prowadzi aktywną politykę pozyskiwania wody pitnej z deszczówki, ze ścieków oraz poprzez odsalanie wody morskiej[12]. Celem władz jest osiągnięcie samowystarczalności do 2061 roku[11].
Gleby Singapuru charakteryzują się niskim stopniem żyzności, co jest także wynikiem ich degradacji w wyniku działalności człowieka[3].
Pierwotnie Singapur był miejscem, które pokrywały tropikalne lasy, zaś wybrzeże kraju w większości porastały lasy namorzynowe, wcinające się głęboko w ląd. Obecnie roślinność naturalna występuje w nielicznych miejscach, zachowały się resztki lasów, które zajmują ok. 5% powierzchni kraju[2]. W niektórych miejscach, gdzie istniał las, a teren nie został zabudowany przez człowieka, występują sawanny z licznymi zaroślami. Mimo licznych obszarów miejskich, w mieście jest wiele terenów zielonych. Do głównych drzew należą palmowate.
Występują tu m.in. makaki krabożerne – największe rodzime zwierzęta i kukangi[3]. Żyje tu wiele gatunków ptaków, m.in. majny brunatne i kanie bramińskie[3]. W wodach przybrzeżnych występują rafy koralowe[3].
Liczba ludności Singapuru w 2020 roku wynosiła 5 685,8 tys., z czego 3523,2 tys. osób miało obywatelstwo[13]. Singapur jest silnie zurbanizowany i wyróżnia się dużą gęstością zaludnienia[3].
Ludność Singapuru jest zróżnicowana pod względem etnicznym w wyniku dużej imigracji[3]. 74,3% (75,9%) mieszkańców (obywateli) Singapuru stanowią Chińczycy, 13,5% (15,0%) Malajczycy i 9,0% (7,5%) Hindusi (stan na 2020 rok)[13].
Językami urzędowymi są język angielski, język mandaryński, język malajski i język tamilski[6][3]. Angielskim posługuje się 48,3% populacji, mandaryńskim – 29,9% a innymi dialektami chińskimi 8,7%, malajskim – 9,2%, tamilskim 2,5%; 1,4% posługuje się innymi językami[6].
31,1% wyznaje buddyzm, 18,9% chrześcijaństwo, 15,6% islam, 8,8% taoizm, 5% hinduizm, innej wiary jest 0,6% społeczeństwa a 20% nie deklaruje żadnej religii (dane szacunkowe na 2020 rok)[6].
Singapur jest krajem wysoko rozwiniętym o gospodarce wolnorynkowej[6]. Wyróżnia się jednym z najwyższych poziomów PKB na jednego mieszkańca, niskim bezrobociem i stabilnością cen[6]. Gospodarkę napędza eksport, przede wszystkim elektroniki, wyrobów naftowych, chemikaliów, urządzeń medycznych i optycznych, farmaceutyków[6]. Transport oraz usługi finansowe są ważnymi źródłami dochodu narodowego[6].
.svg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
