Gabriella Cristiani (ur. 22 maja 1949 w Foggii) – włoska montażystka filmowa. Laureatka Oscara za najlepszy montaż do filmu Ostatni cesarz (1987) Bernardo Bertolucciego. Za film ten zdobyła również Davida di Donatello oraz nominację do nagrody BAFTA[1].
Stała współpracowniczka reżysera Bernardo Bertolucciego, któremu zawdzięcza swoje największe zawodowe sukcesy. Zaczęła z nim pracować w latach 70. jako asystentka montażysty przy filmach Ostatnie tango w Paryżu (1972) i Wiek XX (1976). Później zmontowała dla niego już samodzielnie filmy Księżyc (1979), Tragedia człowieka śmiesznego (1981) i Pod osłoną nieba (1990).
Przypisy
- ↑ Gabriella Cristiani: Awards. IMDb. [dostęp 2018-11-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Gabriella Cristiani w bazie IMDb (ang.)
| 1934-1950 |
|
|---|
| 1951–1975 |
- William Hornbeck (1951)
- Elmo Williams i Harry W. Gerstad (1952)
- William Lyon (1953)
- Gene Milford (1954)
- Charles Nelson i William Lyon (1955)
- Gene Ruggiero i Paul Weatherwax (1956)
- Peter Taylor (1957)
- Adrienne Fazan (1958)
- Ralph E. Winters i John Dunning (1959)
- Daniel Mandell (1960)
- Thomas Stanford (1961)
- Anne V. Coates (1962)
- Harold F. Kress (1963)
- Cotton Warburton (1964)
- William H. Reynolds (1965)
- Fredric Steinkamp, Henry Berman, Stu Linder i Frank Santillo (1966)
- Hal Ashby (1967)
- Frank P. Keller (1968)
- Françoise Bonnot (1969)
- Hugh S. Fowler (1970)
- Gerald B. Greenberg (1971)
- David Bretherton (1972)
- William H. Reynolds (1973)
- Harold F. Kress i Carl Kress (1974)
- Verna Fields (1975)
|
|---|
| 1976–2000 |
|
|---|
| 2001–2010 |
- Pietro Scalia (2001)
- Martin Walsh (2002)
- Jamie Selkirk (2003)
- Thelma Schoonmaker (2004)
- Hughes Winborne (2005)
- Thelma Schoonmaker (2006)
- Christopher Rouse (2007)
- Chris Dickens (2008)
- Chris Innis i Bob Murawski (2009)
- Kirk Baxter i Angus Wall (2010)
|
|---|
| 2011–2020 |
|
|---|
| 2021–2030 |
- Joe Walker (2021)
- Paul Rogers (2022)
- Jennifer Lame (2023)
|
|---|
