Güstrow
Ilustracja
Ratusz
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Meklemburgia-Pomorze Przednie

Powierzchnia

70,86 km²

Wysokość

14 m n.p.m.

Populacja (31.12.2013)
• liczba ludności
• gęstość


28 540
430 os./km²

Nr kierunkowy

03843

Kod pocztowy

18273

Tablice rejestracyjne

LRO, BÜZ, DBR, GÜ, ROS, TET

Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Güstrow”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Güstrow”
Ziemia53°48′N 12°11′E/53,800000 12,183333
Strona internetowa

Güstrow [ˈgʏstroː], Barlachstadt[1] (pol. Miasto Barlacha) – miasto w Niemczech w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Landkreis Rostock, siedziba związku gmin Amt Güstrow-Land. Do 3 września 2011 siedziba powiatu Güstrow. Güstrow jest siódmym pod względem wielkości miastem landu z ok. 31 tys. mieszkańców. Leży około 45 km na południe od Rostocku nad rzeką Nebel (dopływ Warnow). W pobliżu miasta leżą jeziora Insel, Sumpf, Parumer stanowiące północną część Pojezierza Meklemburskiego.

Toponimia

Nazwa miasta ma pochodzenie słowiańskie. Pierwotnie pisana była w formie Gustrowe (1226) i Guzstrow (1305), w formie Güstrow poświadczona jest od XVI wieku[2]. Jej pierwotna połabska forma ma postać Guščerov i wywodzi się od słowa guščer „jaszczurka”[3]. Stanisław Kozierowski rekonstruował ją w formie Ostrów[4], ponadto spotyka się formę Guszczerowo[5].

Historia

W 1226 roku Henryk Borwin II, wnuk Henryka Lwa, ufundował w tym miejscu kolegiatę. Tereny te, gdzie istniała słowiańska osada Ostrów, od ok. 1230 należały aż do reformacji do diecezji kamieńskiej. W 1228 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie. Wkrótce rozpoczęto w tym miejscu budowę zamku.

W latach 1503, 1508 i 1512 miasto ucierpiało od pożarów, a w 1556 roku pożar zniszczył także zamek. Oficjalnie w 1533 miasto przyjęło luteranizm, kapituła kolegiacka 1547.

W latach 1556–1695 Güstrow był siedzibą książąt Meklemburgii, którzy w 1558 roku rozpoczęli odbudowę zamku po pożarze. W 1621 roku po podziale Meklemburgii miasto stało się stolicą niewielkiego księstwa Mecklenburg-Güstrow. Jednym z książąt był Albrecht von Wallenstein, który mieszkał na zamku w czasie wojny trzydziestoletniej, w latach 1628–1629.

W 1721 roku w mieście toczyły się negocjacje dotyczące zawieszenia broni w III wojnie północnej.

W latach 1910–1938 w Güstrow mieszkał rzeźbiarz niemiecki Ernst Barlach.

Zabytki

Zamek w Güstrow
Güstrower Dom
Marienkirche
Gertrudenkapelle
  • Zamek(inne języki) wybudowany w latach 1558–1589 w stylu renesansowym. W latach 1963–1981 zamek został odnowiony. Dodano również renesansowy ogród utworzony na podstawie starych rycin.
  • gotycka kolegiata(inne języki) (niem. Güstrower Dom) budowana w latach 1226–1335 z bogatym wystrojem gotyckim (m.in. krucyfiks, stalle, późnogotycki ołtarze z około 1500 roku, figury apostołów), renesansowy nagrobek książęcy.
  • Kościół farny Najświętszej Marii Panny w Güstrow(inne języki) (niem. Pfarrkirche St. Marien), obecna forma 1503–1509. Późnogotycki ołtarz.
  • Kaplica św. Gertrudy(inne języki) (niem. Gertrudenkapelle), gotycka, fundowana 1430. Muzeum Ernsta Barlacha.
  • Kościół katolicki, zbud. 1928–1929 (proj. Paul Korff).
  • Ratusz, 1797–1798, z wcześniejszymi reliktami.
  • Domy z XVI–XIX w.

Gospodarka

W mieście znajduje się cukrownia należąca do koncernu Nordzucker AG (drugiego co do wielkości producenta cukru w Europie[potrzebny przypis]). Ponadto w mieście rozwinął się przemysł spożywczy, drzewny, odzieżowy, maszynowy oraz metalowy[6].

Transport

W pobliżu przebiega autostrada A19. Miasto posiada połączenie S-Bahn z Rostockiem. Przez Güstrow przebiega także linia kolejowa SzczecinHagenow, ze stacją Güstrow, której fragment do miejscowości Bützow został wybudowany już w 1850 roku.

Urodzeni w mieście

Współpraca

Miejscowości partnerskie[7]:

Przypisy

  1. Tytuł miasta
  2. Dieter Berger, Geographische Namen in Deutschland, Dudenverlag, Mannheim 1993, s. 120.
  3. Ernst Eichler, Städtenamenbuch der DDR, Leipzig 1988, s. 125.
  4. ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
  5. Jarosław Kociuba „Pomorze. Praktyczny przewodnik turystyczny po ziemiach dawnego Księstwa Pomorskiego”, Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2012.
  6. Güstrow, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-05].
  7. Współpraca.

Bibliografia

  • Denkmale in der Stadt Güstrow, Red. und Text Bärbel Blaschke, 2. erw. Aufl., Güstrow, Museum der Stadt Güstrow, 1977
  • Gerhard Bosinski, Güstrow und seine Kirchen, Berlin, Evangelische Verlagsanstalt, 1980
  • Mecklenburg-Vorpommern (Deutsche Kunstdenkmäler – ein Bildhandbuch), ausgew. und erl. von Gerd Baier, Aufn. von Klaus G. Beyer, Leipzig, Ed. Leipzig, 1992, ISBN 3-361-00352-0.
  • Marek Okoń, Güstrow, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 6, Lublin, Towarzystwo Naukowe KUL, 1993

Linki zewnętrzne

  • Güstrow Online
  • Kolegiata Güstrow

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się