Góry Jabłonowe (ros. Яблоновый хребет, Jabłonowyj chriebiet) – łańcuch górski w azjatyckiej części Rosji.
Góry Jabłonowe położone są na Syberii, na wschód od Jeziora Bajkał i ciągną się z południowego zachodu na północny wschód, gdzie kontaktują się z leżącymi daleko na wschód Górami Stanowymi. Góry Jabłonowe stanowią wyraźny dział wodny między systemami rzecznymi uchodzącymi do Morza Arktycznego a systemami rzecznymi uchodzącymi do Oceanu Spokojnego.
Mimo iż Góry Jabłonowe wymieniane są w wielu encyklopediach i zaznaczane we wszystkich większych atlasach, informacje na ich temat są dość skąpe, a dane geograficzne na ich temat rozbieżne. Długość całego pasma wynosi około 650 km, według innych źródeł około 1600 km. Niektóre źródła podają maksymalna wysokość wynoszącą 1702 m n.p.m., inne wskazują, że najwyższymi szczytami są Wielki Sochando – 2505 m n.p.m. oraz Mały Sochando – 2404 m n.p.m.
Małe zainteresowanie tym pasmem spowodowane jest jego oddaleniem od głównych szlaków komunikacyjnych, trudnym dostępem, brakiem jakiejkolwiek infrastruktury turystycznej, a także jego niewielką atrakcyjnością z alpinistycznego punktu widzenia.
Góry Jabłonowe utworzone zostały podczas orogenezy assyntyjskiej (zwanej w Azji bajkalską) pod koniec proterozoiku lub na przełomie proterozoiku i dolnego kambru i przekształcone później podczas orogenezy kaledońskiej. W późniejszych okresach geologicznych góry uległy ponownemu wyniesieniu. Zbudowane są z granitów, łupków krystalicznych, gnejsów i piaskowców. Wierzchołki gór są spłaszczone i pokryte rumowiskiem skalnym. Góry są silnie zniszczone; szczyty i zbocza są łagodne. Do wysokości 1200–1400 m n.p.m. pokryte są tajgą. Tworzą ją jodły, srebrne świerki i limby. Od wysokości 1200–1400 m n.p.m. występuje tundra i rumowiska skalne.
Góry są niemal zupełnie niezamieszkane. Brak jakiejkolwiek infrastruktury turystycznej.
Bogactwa naturalne Gór Jabłonowych zostały jeszcze słabo rozpoznane.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
