| |
.svg)
| |
| |
| książę Edynburga | |
| Okres | |
|---|---|
| książę Walii | |
| Okres | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Augusta Fryderyka, |
| Odznaczenia | |
| |
Fryderyk Ludwik (ur. 1 lutego 1707 w Hanowerze, zm. 31 marca 1751 w Leicester House w Londynie) – książę Walii, następca tronu Wielkiej Brytanii, najstarszy syn króla Jerzego II Hanowerskiego i Karoliny, córki Jana Fryderyka, margrabiego Brandenburgii-Ansbach.
Książę spędził dzieciństwo w Hanowerze. W 1714 r. jego dziadek, Jerzy I Hanowerski, został królem Wielkiej Brytanii i wyjechał z kraju. Razem z nim Hanower opuścili rodzice Fryderyka, którego ojciec został następcą brytyjskiego tronu. Fryderyk wychowywał się więc z dala od rodziców i młodszego rodzeństwa, które urodziło się już na Wyspach. Książę reprezentował często kraj i dynastię podczas różnych okoliczności. 26 lipca 1726 r. dziadek nadał mu brytyjskie tytuły parowskie – księcia Edynburga, markiza Isle of Ely, hrabiego Eltham, wicehrabiego Launceston i barona Snowdon. Po śmierci dziadka w 1727 r. i wstąpieniu na tron swojego ojca Fryderyk został następcą brytyjskiego tronu. W 1728 r. przybył po raz pierwszy do Wielkiej Brytanii. 8 stycznia 1729 r. otrzymał oficjalną inwestyturę na księcia Walii.
Relacje Fryderyka z rodzicami były bardzo burzliwe. Londyńska rezydencja następcy tronu, Leicester House, rychło stała się miejscem spotkań polityków opozycji. Takie postępowanie syna nie podobało się królowi Jerzemu, który przez pewien czas rozważał wysłanie syna do kolonii. Konflikt w rodzinie narastał przez całe lata 30. XVIII w. Rodzice nie przepadali za swoim pierworodnym i faworyzowali jego młodszego brata, księcia Cumberlanda. W 1737 r., kiedy umierała królowa Karolina, Fryderyk odmówił pożegnania się z matką. Niedługo potem został usunięty z dworu.
Fryderyk był wielkim miłośnikiem sztuki i kolekcjonerem. Zgromadził wielką kolekcję francuskich, włoskich, hiszpańskich i flamandzkich obrazów, m.in. dzieła Van Dycka, Rubensa i Breughela. Skupował również miniatury i rysunki. W kręgu patronatu Fryderyka powstała jedna z najpopularniejszych brytyjskich pieśni, Rule Britannia, wykonana po raz pierwszy w 1745 r. w Cliveden, wiejskiej rezydencji księstwa Walii, jako część masque Alfred. W 1731 r. zakupił dobra ziemskie w okolicach Kew, gdzie położył podwaliny pod obecny Królewski Ogród Botaniczny. Książę był również zapalonym krykiecistą.
Fryderyk nigdy nie wstąpił na tron Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1751 r., prawdopodobnie na skutek powikłań po uderzeniu piłką do krykieta. Został pochowany w opactwie westminsterskim. Tytuł księcia Walii odziedziczył jego najstarszy syn Jerzy, który w 1760 r. został królem jako Jerzy III.
Na cześć księcia Walii nazwano Fredericksburg w Wirginii oraz Prince Frederick w Maryland.
Znany w młodości jako hazardzista i kobieciarz, książę ustatkował się po ślubie z Augustą (30 listopada 1719 – 8 lutego 1772), córką Fryderyka II, księcia Saksonii-Gothy-Altenburga, i Magdaleny Augusty, córki księcia Karola z Anhaltu-Zerbst. Ślub Fryderyka i Augusty odbył się 17 kwietnia 1736 r. w Kaplicy Królewskiej Pałacu św. Jakuba. Małżonkowie mieli razem pięciu synów i cztery córki:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
