Fryderyk Karol Heski
Ilustracja
Fryderyk Karol Heski
ilustracja herbu
Król elekt Finlandii (jako Väinö I)
Okres

od 9 października 1918
do 14 grudnia 1918

Poprzednik

Michał II Romanow

Następca

republika

Dane biograficzne
Dynastia

heska

Data urodzenia

1 maja 1868

Data śmierci

28 maja 1940

Ojciec

Fryderyk Wilhelm Heski

Matka

Anna Pruska

Żona

Małgorzata Hohenzollern

Odznaczenia
Order Lwa Złotego (Hesja) Order Ludwika (Hesja) Order Alberta Niedźwiedzia (Anhalt) Order Sokoła Białego (Saksonia-Weimar) Order Słonia (Dania) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Wierności (Badenia) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Domowy i Zasługi Księcia Piotra Fryderyka Ludwika (Oldenburg) Order Orła Czarnego (Prusy) I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)

Fryderyk Karol Ludwik Konstantyn, książę Hesji-Kassel (ur. 1 maja 1868 w Gut Panker; zm. 28 maja 1940 w Kassel) – tytularna głowa rodu Hessen-Kassel, pod koniec 1918 niekoronowany król Finlandii.

Młodość

Był trzecim synem Fryderyka Wilhelma, tytularnego władcy Hesji-Kassel i księżniczki Anny Pruskiej. W 1891 roku był zamieszany w skandal z udziałem cesarza Wilhelma II, zwany aferą Kotze. Wraz z wieloma innymi członkami rodów arystokratycznych został oskarżony o ekscesy seksualne[1]. Książę Fryderyk Karol miał nieskomplikowany charakter. Zdaniem cesarza Wilhelma II miał melancholijną, skłonną do filozofowania naturę[2]. Poza tym był pilny. Miał zamiłowanie do archeologii, sztuki i literatury.

Król Finlandii

9 października 1918 fiński parlament wybrał Fryderyka na dziedzicznego króla Finlandii pod imieniem Karola I. Wkrótce imię zmieniono na fińskie Väinö I. Miał nosić tytuł „król Finlandii i Karelii, książę Alandii, wielki książę Laponii, pan Północy”. Sporządzono dla niego koronę i szykowano się do koronacji. Fryderyk nie zdążył jednak wyjechać do Finlandii, a po klęsce Niemiec abdykował 14 grudnia 1918.

Odznaczenia

Małżeństwo i potomstwo

Niedoszła rodzina królewska Finlandii (żona i dzieci „Väinö I”).

25 stycznia 1893 w Berlinie poślubił Małgorzatę Hohenzollern (1872–1954), najmłodszą córkę Fryderyka III (1831–1888), cesarza Niemiec, i Wiktorii Koburg (1840–1901). Małżeństwo miało sześciu synów:

  • Fryderyk Wilhelm Zygmunt Wiktor (1893–1916),
  • Maksymilian Fryderyk Wilhelm Jerzy (1894–1914),
  • Filip (1896–1980) – tytularny książę-elektor Hesji ⚭ Mafalda Sabaudzka (1902–1944), córka Wiktora Emanuela III (1869–1947), króla Włoch, i Heleny Petrowić-Niegosz (1873–1952),
  • Wolfgang Maurycy (1896–1989) – książę koronny Finlandii ⚭ Maria Aleksandra Badeńska (1902–1944), córka Maksymiliana (1867–1929), tytularnego wielkiego księcia Badenii, i Marii Ludwiki Hanowerskiej (1879–1948),
  • Krzysztof Ernest August (1901–1943) ⚭ Zofia Glücksburg (1914–2001), córka Andrzeja (1882–1944) i Alicji Battenberg (1885–1969),
  • Ryszard Wilhelm Leopold (1901–1969)

Późniejsze życie i śmierć

15 marca 1925 został oficjalnie głową rodu heskiego. Zmarł 28 maja 1940 roku w Kassel.

Przypisy

  1. Wolfgang Wippermann: Skandal im Jagdschloss Grunewald. Männlichkeit und Ehre im deutschen Kaiserreich. Primus Verlag, Darmstadt 2010
  2. Jonathan Petropoulos: Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany. Oxford University Press, 2006, S. 32
  3. a b c d e Hof- und Staats-Handbuch des Großherzogtum Hessen. 1913, s. 4
  4. a b Grossherzoglich Hessische Ordensliste 1914, s. 2, 4
  5. a b c The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 72.
  6. Hof- und Staats-Handbuch des Großherzogtum Baden. 1910, s. 41
  7. Hof- und Staats-Handbuch für des Herzogtum Anhalt1894, s.
  8. Staatshandbuch für das Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach. 1900, s. 17

Bibliografia

  • Suomen Kuningas („Fiński król”). „Helsinging Sanomat”. s. 21-29. (fiń.). 
  • Finnlands deutsches Königsabenteuer 1918. W: Anders Huldén: Deutsch-Finnische Gesellschaft e.V.. Reinbek: Traute Warnke Verlag, 1997. ISBN 3-9801591-9-1. (niem.).
  • Jonathan Petropoulos: Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany. Oxford University Press, 2006.
  • John Röhl: Die Kotze-Affäre, in: Wilhelm II. Der Aufbau der persönlichen Monarchie C. H. Beck, München 2001, S. 741 ff.
  • Wolfgang Wippermann, Skandal im Jagdschloss Grunewald. Männlichkeit und Ehre im deutschen Kaiserreich, Darmstadt: Primus Verlag, 2010, ISBN 3-89678-810-8, OCLC 662418163.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się