Dowództwo Frontu Stalingradzkiego: Nikita Chruszczow, Aleksiej Kiriczenko, Aleksiej Czujanow i Andriej Jeriomienko. Grudzień 1942 | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 |
Rozformowanie |
1942 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
marszałek Siemion Timoszenko |
Ostatni |
gen. płk Andriej Jeriomienko |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Bitwa o Stalingrad | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość | |
Skład |
patrz: struktura organizacyjna |
Front Stalingradzki (ros. Сталинградский фронт) – jedno z wielkich operacyjno-strategicznych ugrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
Utworzony 12 lipca 1942 z wycofanych z rejonu Stalingradu wojsk Frontu Południowo-Zachodniego[1]. Rozwinął się na linii: Pawłowsk, Wierchni Mamon, Wiereszenka, Serafimowicz, Klecka, Sirotinka, Jeżowka, przeciwko części sił niemieckiej Grupy Armii "B". Brał udział w bitwie stalingradzkiej. 9 sierpnia został podporządkowany dowódcy Frontu Południowo-Wschodniego. 28 września 1942 Front Stalingradzki przemianowano na Front Doński, a jego nazwę przejął Front Południowo-Wschodni, który do 18 listopada prowadził walki obronne, a 19 – 30 listopada wspólnie z Frontem Dońskim i Frontu Południowo-Zachodniego dokonał okrążenia 6 Armii niemieckiej pod Stalingradem. 1 stycznia 1943 przemianowany na Front Południowy[1].
Skład | |
---|---|
Skład początkowy[1] | W końcu lipca w skład weszły[1] |
21 Armia | |
62 Armia | |
63 Armia | |
64 Armia | |
8 Armia Lotnicza. | |
38 Armia | |
57 Armia | |
odtworzona 28 Armia | |
Wołżańska Flotylla Wojskowa |
Dowódcy frontu[1]:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.