Francuska strefa okupacyjna w Niemczech
Zone d’occupation française en Allemagne
1945–1949
Flaga
Flaga
Stolica

Baden-Baden

Status terytorium

okupacja wojenna

Zależne od

 Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec i
 Francji

Waluta

Reichsmark i Rentenmark (1945–1948)
Marka niemiecka

Kapitulacja III Rzeszy

8 maja 1945

Połączenie stref okup. w Trizonię
Proklamacja Republiki Federalnej Niemiec

3 czerwca 1948 (powstanie Trizonii)
23 maja 1949 (powstanie RFN)

Mapa
Francuska strefa okupacyjna
Francuski sektor Berlina

Francuska strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Französische Besatzungszone, fr. Zone d’occupation française en Allemagne) – południowo-zachodni obszar Niemiec okupowany przez Republikę Francuską po zakończeniu II wojny światowej.

Historia

Podczas konferencji jałtańskiej podjęto decyzję podziału Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską. Swój sprzeciw wobec takich działań wyraził Rząd Tymczasowy Republiki Francuskiej uznając, że Francja, jeden z pierwszych aliantów walczący od 1939, powinna posiadać swoją strefę okupacyjną utworzoną z części terenów obiecanych Wielkiej Brytanii i Stanom Zjednoczonym[1].

Przewodniczący Rządu Tymczasowego gen. bryg. Charles de Gaulle wysłał na uroczystość podpisania przez Rzeszę kapitulacji gen. armii Jeana de Lattre de Tassigny, dowódcę 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj”, który zagroził samobójstwem jeśli nie zostanie dopuszczony do podpisania kapitulacji. Feldmarszałek Wilhelm Keitel zadrwił z gen. de Lattre de Tassigny sugerując, iż powinien on podpisać akt kapitulacji po obu stronach, ponieważ do roku 1942, gdy został aresztowany i zdegradowany przez petainistów, służył w Armii Rozejmowej[2].

Brytyjczycy oddali Francuzom Saarę, Palatynat oraz tereny na zachód od Renu, zaś Amerykanie Badenię, Wirtembergię, Lindau i cztery okręgi Hesji na prawym brzegu Renu[1]. Niedługo później Francja otrzymała także berlińskie dzielnice Reinickendorf i Wedding.

Siedzibą władz okupacyjnych zostało uzdrowisko Baden-Baden, którego nie dotknęły zniszczenia wojenne[3].

Likwidacja strefy okupacyjnej

3 czerwca 1948 francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefą brytyjską i amerykańską w Trizonię. 23 maja 1949 na jej terenie powstała Republika Federalna Niemiec.

Protektorat Saary

 Osobny artykuł: Protektorat Saary.

Wśród ziem przekazanych przez Brytyjczyków znalazła się również Saara, która jednak nie weszła w skład francuskiej strefy okupacyjnej. Został tam utworzony protektorat, na którego terytorium podjęto próbę degermanizacji. Na skutek referendum z 23 października 1955 będącego wynikiem porozumiewania w Paryżu, w którym 67,7% wybrało stronę niemiecką, 1 stycznia 1957 Saara wróciła do Niemiec.

Władze strefy okupacyjnej

Komendant wojskowy

Gubernatorzy wojskowi

Gubernator strefy okupacyjnej:

Gubernator Nadrenii i Palatynatu:

  • płk Claude Hettier de Boislambert (1945–1951)

Gubernator Wirtembergii:

  • płk Guillaume Widmer (1945–1952)

Gubernator Badenii:

  • płk Pierre Pène (1946–1952)

Wysoki Komisarz Aliancki

Polacy w strefie francuskiej

W garnizonach Tuttlingen, Lindau, Stuttgart, Karsruhe, Rottweil, Horb i Baden-Baden obok żołnierzy francuskich służyli żołnierze 19 i 29 Zgrupowań Piechoty Polskiej 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj”, które tworzyli Polacy walczący uprzednio we Francuskich Siłach Wewnętrznych. Swój szlak bojowy przeszli od Renu do Jeziora Bodeńskiego. Oba zgrupowania wróciły do Polski wraz z wyposażeniem w listopadzie 1945 roku[4][5].

Przypisy

  1. a b http://web.archive.org/web/20150214165257/http://docnum.univ-lorraine.fr/public/UPV-M/Theses/1994/Perrein_Engels.Helene.LMZ9412_1.pdf
  2. Bezwarunkowa kapitulacja Niemiec 1945 | Historia zapomniana i mniej znana [online], historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  3. Reinhold Weber, Hans-Georg Wehling: Geschichte Baden-Württembergs. Wyd. II. Monachium: C. H. Beck, 2012, s. 107. ISBN 978-3-406-55874-0. (niem.).
  4. Historia - Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy I Armii Francuskiej "Ren i Dunaj" [online], renidunaj.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  5. YouTube [online], youtube.com [dostęp 2020-07-08] (ang.).

Bibliografia

  • Corine Defrance, La Politique culturelle de la France sur la rive gauche du Rhin, 1945–1955, Presses universitaires de Strasbourg, 1994.
  • Compte rendu du deuxième Congrès de l’Organisation des fonctionnaires résistants en Allemagne, Höllhof, 1949.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się