| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: wenerologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| rektor UJ | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Franciszek Ksawery Walter (ur. 6 grudnia 1885 w Krakowie, zm. 19 maja 1950 tamże) – polski dermatolog i wenerolog, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Urodził się w rodzinie Franciszka Waltera i Katarzyny z Kurowskich. Po ukończeniu w 1905 Gimnazjum św. Anny w Krakowie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1911 uzyskał tytuł doktora. Naukę kontynuował w Bernie i Berlinie, po powrocie do Krakowa w 1914 został sekundariuszem na oddziale skórnym i wenerycznym Szpitala św. Łazarza, w 1916 tymczasowo kierował tym oddziałem. W 1918 przedstawił na Uniwersytecie Jagiellońskim pracę habilitacyjną, a dwa lata później został prymariuszem na oddziale, którym dotychczas kierował. W 1925 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1934 profesora zwyczajnego dermatologii i wenerologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. 6 listopada 1939 r. został aresztowany wraz z innymi profesorami UJ i AGH w ramach Sonderaktion Krakau następnie trafił do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Zwolniony 8 lutego 1940 wrócił do Krakowa. W czasie okupacji pełnił funkcję lekarza dermatologicznego Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie w latach 1941 – 1945. Dwukrotnie odmówił przyjęcia stanowiska kierownika katedry chorób skórnych i wenerycznych kursów lekarskich organizowanych przez okupanta niemieckiego we Lwowie. W grudniu 1944 objął szefostwo sanitarne PCK okręgu krakowskiego w związku ze zbliżającymi się do Krakowa wojskami radzieckimi i na tym stanowisku doczekał końca wojny. W okresie okupacji zaangażował się również w pracę konspiracyjną i pełnił funkcję szefa służby zdrowia AK na terenie Krakowa (1941 – 1945). W latach 1946–1948 rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie kierował Kliniką Dermatologiczną Akademii Medycznej[1].
Autor książki Wit Stwosz, rzeźbiarz chorób skórnych wydanej w 1933, w której napisał o chorobach skórnych postaci wyrzeźbionych na Ołtarzu Mariackim. Udowodnił w niej m.in., że syfilis występował w Europie jeszcze przed podróżą Kolumba do Ameryki. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 78 wsch.)[2]. Był kolekcjonerem sztuki, posiadającym znaczące zbiory malarstwa polskiego XIX i I połowy XX stulecia.
W 1935 roku był członkiem krakowskiej loży wolnomularskiej Przesąd Zwyciężony[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.